Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1972, Blaðsíða 28

Á frívaktinni
Sjómaðurinn:
„Elskan mín, ég ætlaði að færa þér
páfagauk frá Afríku, en skipið lagði
af stað, áður en mig varði.“
Eiginkonan: „Gerir ekkert til, vinur
minn ' ' því að ég hefi þig“.
*
Þótt maðurinn gleymi ellinni, gleym-
ir ellin ekki manninum.
*
Dómarinn: „Eruð þér kominn hingað
aftur Jóhann. Það er ekki nema hálf-
ur mánuður síðan þér voruð sektaður
hér fyrir fyllirí".
Jóhann: „Þetta er sama fylliríið,
herra dómari!‘.
*
Oft bætir hjartað upp, það, sem
heilann skortir.
*
Veit vitnið hvort ákærði var vanur
að blístra, þegar hann var einsamall?
Vitnið: Nei, herra dómari, ég hefi
aldrei verið með honum, þegar hann
var einn.
„Heyrðu afi, getur þú ekkert sagt
okkur frá, hvernig hér var í Vietnam,
þegar friður ríkti?“
Hávaði.
Gætirðu ekki þagað nokkur augna-
blik, tengdamóðir góð, svo að við hin
getum heyrt niðinn í Niagarafossun-
um.
*
Beztur.
„Ég er bezti sölumaðurinn, sem þér
getið fengið“, sagði ungur maður, sem
sótti um stöðu.
„Hvernig þá?“ spurði forstjórinn.
„Jú, einu sinni seldi ég manni, sem
aðeins átti tvær kýr, mjaltavél".
„Nú ekki var það neitt kraftaverk".
„Kannski ekki, — en ég tók aðra
beljuna uppí fyrstu afborgunina!"
*
Norskur-Ameríkani kom eitt sinn á
markaðstorgið í Bergen og benti á
plómukassa:
„Gæti ég fengið eitt kíló af þessum
bláberjum? Sölukonan lét sem ekkert
væri og afgreiddi manninn, en áður en
hann fór benti hún á kassa með stór-
um tómötum:
„Vill ekki herrann fá eitt kíló af
týtuberjum?"
*
AugVýsing i dagblaði:
„Ungan mann langar til að komast
í siglingar.
Góð, vel launuð atvinna í landi kem-
ur til greina.
Tilboð merkt sjómannsefni ........
*
Páll: „Hvað er að sjá þig Jens? Þú
ert allur rifinn, bitinn og klóraður í
framan. Rétt einu sinni hefurðu fengið
þér of mikið í staupinu!“
Jens: „Nei, síður en svo, þetta er
eftir hundinn minn. Ég kom ófullur
heim í gærkvöldi og hundskrattinn
þekkti mig ekki.
Leifur: „Hvað varð þér að orði, þeg-
ar hann Pétur strauk með konuna
þína?“
Elías: „Ég sagði bara: þetta var
gott, þar náði ég mér niðri á honum,
bölvuðum. Ég átti honum grátt að
gjalda, síðan hann sveik mig í hrossa-
kaupunum í fyrra“.
❖
/ leikhúsinu.
Þú notar ekkert kíkinn, vina mín.
Hvað kemur til? Hefur þú gleymt hon-
um?
Konan: „Nei, en ég gleymdi gull-
armbandinu mínu.
*
„Hjúkrunarkona", sagði sjúklingur-
inn, ég er ástfanginn af þér, ég vil ekki
að mér batni“.
„Volaðu ekki góði, þér batnar ekki.
Læknirinn er líka ástfanginn í mér, og
hann sá þig kyssa mig í morgun".
*
Bókmenntagagnrýni 1944, eftir að
hafa lesið „Blíðu veröld" Hagalíns og
„Klukkur" Laxness:
„Ég veit ei hvor þeirra á veglegra
skraut.
Af vegsemd er hvor tveggja ríkur —
Hagalín: „Blóðmannýgt heimilis-
naut“.
Halldór: „Lúsugar tíkur“.
*
Önnur augl.:
Til sölu: Fokheld jarðhæð við Sól-
heima. Væntanlegur kaupandi getur
gengið inní miðstöð á kostnaðarverði.
*
Húsbóndinn: „Veiztu María, hvort
konan ætlar út í kvöld?“
„Já, hún ætlar út“.
Veiztu, hvort ég á að vera með?“
VlKINGUR
28