Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1972, Side 14

skiftast í tvö svæði og Spanish
Sahara er það þriðja. Mér er ekki
kunnugt um það hvort þeir hafa
3ja eða 12 mílna fiskveiðilögsögu,
en þeir hafa fiskveiðisamning við
Japani, sem veiða þar með skip-
um af ýmissi gerð. 1 Villa Cisne-
ros, sem er stærsta hafnarborg
Spanish Sahara, liggja jafnan
stór verksmiðjuskip japönsk fyr-
ir akkerum og taka afla jöfnum
höndum frá eigin þjóða skipum
og spánskum. Á höfninni í Las
Palmas á Gran Canaria er alltaf
fjöldi fiskiskipa flestra þjóða
að athafna sig. Þegar dregur nið-
ur í NNA-áttinni, sem þar er
ríkjandi, breiðir ýldu-pestin sig
yfir allt. Oft er skýjað á vetrum
og svo er þykk olíubrák í höfninni
úr lekum leiðslum, sem fullkomn-
ar óhugnaðinn. Það er ekki ná-
kvæmlega eins og lýst er í ferða-
pésum en á sunnan verðri Gran
Canaria mun vera meira sólskin.
Fyrir sunnan þessi mið tekur
við Banc D’Arguin. Þar liggur
„Astra“, sem er gamli „Tors-
hövdi“, hvalveiðiskipið mikla.
Það er nú verksmiðjuskip, sem
vinnur hreint prótein úr f iski fyr-
ir lyfjafyrirtækið Astra. 1 þetta
skip veiðir nú f j öldi norskra smá-
skipa, á að gizka 100—200 tonna
bátar. 60 mílum sunnar tekur við
Timiris Banc og þar liggjum við
rúmar 12 mílur frá Cap Timiris
í Mauritaníu og lestum fisk úr
togurunum. Þetta er því sem næst
3000 mílur beint í suður frá Ing-
ólfshöfða. í fyrra fór einn pólsku
togaranna óvart inn fyrir 12 míl-
urnar og var tekinn fastur. Þeir
báru ekki nema í meðallagi virð-
ingu fyrir landsmönnum og
struku. Þetta uppátæki varð til
þess að auka sektina sem pólska
ríkið þurfti að greiða, hún varð
$130,000.
NA-staðvindurinn kemur frá
Sahara og heldur áfram yfir til
Mið-Ameríku. Oft er hann hæg-
ur, en þegar hvessir eitthvað,
berst mikið ryk út á sjóinn næst
landi svo sér varla til sólar. Þetta
moldryk smýgur þá um allt og
gerir skipin gul-brún. Það ber-
ast með alls konar skrítnar flug-
ur og fuglar elta flugumar svo
það verður dálítið fjör í því.
Það er oftast sæmilega kyrrt út
af Cap Timiris, þó væri ekki
hægt að athafna sig ef ekki
væru notaðir „bláhvalir“ (stór-
ir belgir), milli skipa.
Aðal veiðitíminn á „beztu fiski-
miðum heims“ er í júlí fram í
október og nú sýni ég dæmi hvað
þau gefa af sér í dag:
Skuttogarinn „Orka“, 3996
BRT, áhöfn 60 manns, getur tek-
ið í frystíngu 40 tonn á sólar-
hring. Veiðir á tímabilinu 3/10—
30/10:
tonn
Sardinella .................... 2,4
Black jack .................. 241,5
Yellow jack .................. 44,0
Grey snapper .................. 3,8
Other species grey............ 47,0
Red snapper big eye 18-22 cm 2,1
Red snapper big eye 14-18 cm 1,6
Tot. 342,0
Skuttogarinn „Belona“, 999
BRT, áhöfn 35 manns, getur
fryst 18 tonn á sólarhring. Tími
2. okt. — 1. nóv.
tonn
Black jack ................... 18,4
Other species black .......... 42,5
Tot. 60,9
Flestir eru heldur stærri en
„Belona“ eða um 1373 BRT, hafa
samt allir lélegan afla. Þessa ferð
var farið með hálf tómt skip til
Lagos í Nigeríu.
Fiskurinn er heilfrystur í 30
kg. blokkir í pappaumbúðum.
Fyrirtækið Mesurado annast söl-
una í Nígeríu, Fílabeinsströnd og
Liberíu. Fiskurinn er í ýmsum
verðflokkum eftir gæðum. Einna
hæst verð er á „tasergal". Tog-
arinn „Dorada“ var með 3,5 tonn
af honum. Ég hef smakkað marg-
ar tegundir og er erfitt að gera
upp á milli. Einna bezt kann ég
við túnfiskinn, tasergal og barra-
cuda er líka lostæti. Sardinello er
nokkuð algengur og svipar til
síldar og makríls. Blökkumenn-
irnir eru alveg óðir í fisk, og er
enginn friður fyrir sníkjum í
þeim. Laun verkamanna eru lág,
fyrir 13—14 tíma vinnu, stund-
um án matarhlés, fá þeir sem
svarar 100 ísl.kr. (8sh6púr Níg-
eríupundi). Dýrtíð er þar meiri
en í Evrópu. I Port Harcourt eru
launin aðeins lægri og geta þeir
valið hvort þeir vilja heldur mál-
tíð eða peninga. Flestir innfædd-
ir eru Múhameðstrúar. Meðan
Ramadan stendur yfir (1 mán.),
er ekki matast á daginn.
Fjölmennustu kynþættirnir eru
Yorubas og Ibos. Vottur um sið-
fágun þeirra er að þeir bera ekki
beinlínis upp á hvern annan, að
þeir hafi étið óvinina, — heldur
gert úr þeim pylsur. Okkur er tal-
in trú um að þessir tiltölulega
friðsömu frumskógabúar liafi
háð þessa stórstyrjöld, sem ný-
lega er afstaðin. Því er líka mjög
haldið á loft, þegar verið er að
safna fé meðal alþýðu til þess að
reyna að bæta úr hörmungum
þessa barnslegu frumskógaþjóða.
Aðkomumenn í Biafra á leið til
Port Harcourt, þurfa ekki að
fara í neinar grafgötur með það,
hvað olli styrjöldinni, þegar olíu-
borturnarnir blasa við fyrir endi-
langri ströndinni og allur olíu-
iðnaðurinn við Bonny River. Um
nætur er eldbjarmi yfir öllu land-
inu frá brennandi jarðgasi. Ætli
það sé ekki BP, SHELL og fleiri
slík nöfn, sem kynnu að hafa
hagsmuna að gæta þarna?
Þeir innfæddu þurfa nú ekki að
óttast eins mikið villidýrin en
frekar að vara sig á hvíta mann-
inum. Sjálfsbjargarhvötin er rík
og hæfni þeirra að aðlaga sig
breyttu umhverfi talsvert mikil.
Dæmi um það hvað þeir kunna að
bæta kjör sín, er undraverð fimi
í smáhnupli. Þegar bornar eru
saman bækur eftir að skipið er út-
losað, kemur alltaf í ljós, að það
vantar upp undir 10 tonn af
farminum. Enn erum við ekki
farnir að átta okkur á hvernig
það má ske. Stundum verða nú
líka ,,óhöpp“. Heilar lengjur
detta í sjóinn og þá hverfur allt
eins og dögg fyrir sólu, en pakk-
arnir fljóta góða stund, áður en
þeir verða gegnsósa og sökkva.
VlKINGUE
14