Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1972, Side 12

Af unnarslóð
bréf frá Jóni Steingrímssyni.
Dakar 19. nóvember 1971.
Ritstjóri góður,
Guðmundur Jensson!
Nú er liðið nærfellt ár síðan ég
lofaði að senda þér eitthvað frétt-
næmt. Letin hefur samt haft yfir-
höndina hingað til, þótt ég reyni
að afsaka mig vegna hita og raka
á þeim slóðum, sem við siglum
á nú. Við vorum þó á svalari leið-
um í vor og fyrri hluta sumars
og fengum jafnvel þriggja sóiar-
hringa stórviðri fyrir norðan
Azoreyjar á leið til V-Indía, sem
er óvenjulegt á þeim breiddar-
gráðum og þeim árstíma. Þótt
þessum hressilegu vindum tækist
að knúsmala málningaflekann
okkar, áorkuðu þeir ekki að
hrófla við pennaleti minni.
Nú þegar kominn er vet-
ur og ég farinn að hakka
í mig fisk á íslenzkan máta
(kem að því seinna), fer loksins
að losna um blekið í penna mín-
um. Er það ekki svona sem menn
eru að velta fyrir sér orsök og af-
leiðingu og fara svo að bolla-
leggja hin hinztu rök?
Eftir nokkurt kruss á Karíba-
hafi, með viðkomu á vissum sælu-
eyjum, var haldið beint til svört-
ustu Afríku og svo þaðan til
Italíu og m. a. skoðaðar furður í
Feneyjum. Satt að segja fannst
mérþað furðulegasta, að sjá fólk-
ið, sem flykktist þangað, þetta
voru hippíar og auðkýfingar og
allt þar á milli. Það var ekkert
áberandi hvað borgin var á
hraðri leið að sökkva en það mátti
vel greina listaverkin þrátt fyrir
allan dúfnaskít.
Nú loksins á að hefjast handa
til þess að verja borgina skemmd-
um. (The Times 11. nóv. 1971).
Signor Mario Ferrari-Aggradi
fjármálaráðherra, hefur fullyrt,
að fé að upphæð 250,000 milljón
lírur (£166 milljón), verði út-
vegað til þess arna. Það er ætlun-
in að loka lóninu, sem umlykur
borgina, með öflugum görðum til
þess að varna flæði í stórstreymi
en hafa samt þrjú hlið svo hægt
sé að tempra vatnsborðið. Þá
verður hætt að dæla öllu grunn-
vatni úr brunnum í námunda, en
að áliti sérfræðinga er það orsök-
in fyrir sigi borgarinnar. Verk-
smiðjur á meginlandinu verða þá
að afla sér vatns annars staðar.
Enn er Adríahafið eftirsótt til
sjóbaða en nú finnst mér nokkuð
vera farið að bera á mengun. Það
er allskonar brak á floti þarna
fyrir botninum og beint undan
strönd Lido, sem eitt sinn var
einskonar Copa Cabana Adría-
hafsins. Það sem var þó meira
áberandi á þessu langa hafi, voru
hvítir plastpokar sem möruðu í
kafi á yfirborðinu. Fyrst vissi ég
ekki hvað þetta var, en eina skýr-
ingin, sem hlýtur að vera á þessu,
er sá fjöldi stórra ferja, sem flyt-
ur ferðafólk daglega milli Italíu,
Júgóslavíu og Grikklands. Fólkið
frá einræðislöndunum notar tæki-
færið að verzla í Italíu fyrir sjálfa
sig og aðra og á leiðinni heim
þarf að pakka þessu upp úr verzl-
unarpokunum og koma fyrir í
töskum og pinklum. í hugsunar-
leysi er svo pokunum fleygt í sjó-
inn. Frá Feneyjum var haldið til
Galatz eða Galati í Rúmeníu, sem
er á bökkum Dónár, 80 sjóm. frá
ósum. Einhver Ameríkani skrif-
aði ekki alls fyrir löngu að Dóná
væri orðin eins og skólpræsi. Það
er nú full djúpt tekið í árinni og
það held ég að fólkinu finnist
líka sem býr þar á bökkunum, því
þangað sækir það neyzluvatn sitt
í skjólum og virðist dafna vel. I
þessu sambandi skal ég geta þess,
að mér ofbauð alveg við dvölina í
Antwerpen í vor. Við lágum við
bryggjuna sem er á bakka
Schelde, rétt fyrir ofan efstu
flóðgáttina inn í dokkurnar, þar
sem ávaxta og línuskip liggja oft.
Skolpræsisdaunninn var þar svo
óskaplegur, að manni lá við köfn-
un, og það var eins hvort sem það
var flóð eða fjara. Miðborgin er
ekki alls fjarri og viti menn,
fnykinn mátti greina alla leið
þangað.
Eg ætlaði nú reyndar ekki að
fara að tala um mengun, það eru
nógir aðrir til þess og ekki veitir
af. Vitaskuld er hún mest í þétt-
býlinu en eins og fólk er nú smám
saman að komast upp á lagið með
að þrífa sjálft sig, (sbr. lúsina),
hlýtur hópþrifnaður umhverfis-
ins að vera næsta skrefið. Mér
fannst hann Heyérdal, þarna í
fyrra, þegar hann barst yfir haf-
ið á sínum bast-drasl-báti, ásamt
einni olíubrák, gera full mikið úr
því. En eins og ég sagði áður,
veitir víst ekki af áróðrinum til
þess að fólk rumski. Það er gizkað
á af óljúgfróðum mönnum að um
7 milljónir smálestir af allskonar
olíu gloprist í sjóinn árlega af
ýmsum orsökum. Samt sem áður
siglum við um höfin, flengjum
sjóinn út og suður og sjáum að-
eins örsjaldan vott af olíu.
Hundaþúfumenn gera sér heldur
vart grein fyrir víðáttum hafs-
ins.
Svo við snúum okkur nú aftur
að Rúmeníu. Þegar siglt er upp
Dóná er fyrst farið um því sem
næst 30 sjóm. skurð, nokkuð
beinan, sem er fær hafskipum.
Fljótið sjálft greinist þarna á
flatlendinu í ótal krókóttar kvísl-
ar. Þegar kemur upp fyrir skurð-
inn tekur sjálft fljótið við í ein-
um ál, breitt og djúpt en hæðótt 4
VlKINGUR
12