Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1972, Side 11

Jóhann J. E. Kúld.
framleiða, hún er að grafa í sund-
ur undirstöðuna, undir því áliti,
sem henni er lífsnauðsyn á að
njóta, jafnt inn á við sem út á
við. Að láta fisk kafna í netum,
vegna þess, að ekki er vitjað um
þau í góðu sjóveðri, það er að
skemma vísvitandi gott hráefni,
sem hægt væri að framleiða úr
fyrsta flokks matvæli, en gera
það í þess stað, að lélegri vöru.
Og í versta tilfelli að eyðileggja
það til matvælaframleiðslu. Slík-
ar aðfarir sem ég hef gert að um-
talsefni hér að framan, þær eru
í algjörri andstöðu við yfirlýsta
stefnu okkar, um verndun fiski-
stofna og skynsamlega hagnýt-
ingu þeirra innan landhelginnar.
Hér er þvert á móti um óskyn-
samlega hagnýtingu að ræða, þeg-
ar svo mörgum netum er beitt við
þorskveiðar að ógjörlegt er að
draga þau öll úr sjó sama daginn,
þó að gott sjóveður sé. Að haga
þannig veiðum vísvitandi, það
ætti að varða við lög, og þarf að
gera það.
Þá er ein hlið enn á þessu máli,
og hún er sú, sem snýr að sjó-
mannastéttinni og þeim tekjum,
sem hún ber úr býtum, þegar mik-
ið kemur á land af gölluðu og
skemmdu fiskhráefni frá þorska-
netaveiðunum. Skemmdi fiskur-
inn frá netaveiðunjun er um
fjölda ára búinn að vera hemill
á allt nýfiskverð hér á landi. Á
meðan fiskgæðin frá þessum
veiðum okkar eru lakari og í
VlKINGUR
engu samræmi við fiskgæði ná-
granna okkar svo sem Færeyinga
og Norðmanna frá sömu veiðum,
þá er enginn grundvöllur fyrir
því að við getum borið líkt hrá-
efnisverð og þeir úr býtum, af
þessari ástæðu einni saman, þó
ekkert væri annað þar í veginum.
En um leið og sjómenn gætu sagt:
Okkar fiskgæði jafnt frá neta-
veiðum sem öðrum veiðum, eru
sízt lakari en annara þjóða, þá
fyrst er kominn sterkur grund-
völlur fyrir betra hráefnisverði.
Sjómannastétt með slíkan skjöld
til varnar sér, er líka fær um að
láta lagfæra aðrar ástæður, sem
verka sem hemill á nýfiskverð
hverju sinni. Hér er til mikils að
vinna fyrir Sjómannastéttina.
Þess vegna þarf hún að bindast
samtökum um að taka þetta mál
í sínar hendur og leysa það svo
viðunandi sé, fyrir alla aðila, sem
þarna hafa hagsmuni að gæta.
Sá vinnslufiskur, sem kemur
skemmdur að landi, verður aldrei
bættur úr því, hvað sem við hann
er gert. Þessi fiskur veitir sjó-
mönnum lágar tekjur fyrir mik-
ið erfiði. Þetta þurfa sjómenn að
gera sér ljóst. Þó ekki væri nema
af þessari ástæðu einni, þá er
óskynsamlegt að koma með
skemmdan fisk að landi. En fleira
kemur til — þessi fiskur verður
líka alltaf miklu dýrari í hvaða
vinnslu, sem hann fer. Hann er
seinunnari og vinnulaun við
vinnslu hans verða alltaf hærri
heldur en þegar góður fiskur er
unninn. Verðið, sem hins vegar
fæst fyrir afurðir unnar úr göll-
uðu og skemmdu hráefni er oft
ekki nema brot eða helmingur
af því verði, sem fæst fyrir góða
eftirsótta vöru. Það ber því allt
að sama brunni. Niðurstaða máls-
ins verður sú, að við verðum að
stöðva að gallaður vinnslufiskur
berist á land, því úr honum er
unnin verðlág vara, sem erfitt
er að selja á mörkuðum. Svo lengi
sem núverandi ástand varir þá
heldur það niðri lífskjörum okk-
ar. Þetta þurfum við að hafa hug-
fast.
ÚR ERLENDUM
BLÖÐUM
Þó að Líbería hafi reyndar ekki
orðið griðastaður, þar sem þrælar
þeir sem hlutu frelsi í Bandaríkjum
Norðurameríku gætu setzt að í ætt-
landi feðra sinna, hefur landinu þó
tekist að verða sér úti um all ríf-
legan hluta af lestarrými verzlunar-
flota heimsins. Um þetta skrifar
N. H. og S. T. nýlega.
Verzlunarfloti heimsins var 1. júní
1971 orðinn 358,041,708 T. dw. saman-
ber skýrslur sem „Institut fiir See-
verkehr Wirtschaft" í Bremen gaf
út í byrjun júlí 1971. Eru hér með
talin öll skip 300 br. lestir og þar
yfir, 29,098 talsins. Tilsvarandi
brúttó lestatal þessara skipa var
225,099,879 og 137,997,440 nettó
lestir.
Yfirburðir Líberíu eru meiri en
nokkru sinni áður, eða 63,171,887
T. dw. Þar næst kemur Janan með
41,913-023, Stóra Bretland 40,268,858
og Noregur 34.954,637 T. dw. Þá
U. S.A. 22,468,674. Hellas 17,932,110,
Soviet ríkin 15,766,099, Þýzkaland
12.831,062 og Panama með 9.808 305
T. dw. Þar á eftir koma: Frakkland,
Holland, Svíþjóð, Spánn, Danmörk,
öll með yfir 5 milliónir T. dw. Ind-
land, Brasilía, Pólland, Jugoslavia,
Kípur og Finnland öll með yfir 2 mill-
jónir T. dw.
Aukning verzlunarskipaflotans í
heiminum á tímabilinu maí—iúní var
4,784,932 T. dw., þar af átti Líbería
að talið er, 2,131,687 T. dw., Japan
736,592, Stóra Bretiand 532,374 og
Noregur 394,089 T. dw.
Athugasemd. Þar sem hér að fram-
an er minnst á mikla aukningu á
skipaflota Líberíu, mun vera um það
að ræða, að erlend skipafélög hafi
af hagkvæmnisástæðum, fengið skip
sín skrásett þar. Að sögn mun eigi
alllítill hluti af skipastól iandsins,
svo og Panama þannig tilkominn.
Þýtt úr Norsk maskintidende
dgust 1971. — Hallgr. J.
11