Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1972, Qupperneq 42

Ég gerði það til gamans að taka
saman skrá yfir allar fjörurnar
í Vestur-Skaftafellssýslu, sjálf-
sagt hafa einhverjir af lesendum
,,Víkings“ einhverntíma, ein-
hversstaðar borið þar að landi
sem skipreika strandmaður, svo
mörg hafa ströndin orðið á fjör-
um sýslunnar á liðnum áratug-
um, að þar verður vart á tölu
komið.
Þótt að fjörurnar séu ekki
lengur nægtabúr viðfanga, og um
þær sé minna hugsað en áður var,
skyldi enginn hakla að þær séu
gleymdar sem slíkar; i hverjum
hreppi er starfandi slysavarna-
sveit, sem er þess albúin að koma
til bjargar og hjálpar, ef ein-
hverjir lenda í nauðum á fjörum
Vestur-Skaftafellssýslu, sem slík-
ar munu þær um langa framtíð
verða vettvangur ýmissa atburða,
sem kalla á hetjudáð og fórnar-
lund.
ÚR ERLENDUM
BLÖÐUM
Kynbætt styrja
Tilraunir með fiskæxlun og- fisk-
eldi, sem staðið hafa yfir í mörg
ár, hafa nú borið þann árangur að
fengist hefur ný fisktegund, sem hlotið
hefur nafnið ibester. Er það kynblend-
ingur af styrju og öðrum fiski að
nafni beluga.
Þessi nýi fiskur er árangur tilrauna
Dr. Nikolai Nikolyukin, frá Saratov,
við Volgu. Hefir nýi fiskurinn orðið
svo vinsæll að tvö veiðifélög hafa
þegar byrjað framleiðslu, þ. e. eldi
á þessari nýju fisktegund. Fullyrt er
að þessi fiskur sé miklu bragðbetri en
nokkur styrjutegund. Tilraunir hafa
og sýnt að hann þrífst í mismunandi
vatni, og þarf ekki að ferðast langar
leiðir til að hrygna. Hann getur aukið
kyn sitt í straumvatni, en í tjörnum
er hægt að koma við gervi-frjóvgun.
Yfirvöld hafa látið í ljós þá von,
að tilkoma þessarar fisktegundar geti
breytt sumum stöðuvötnum í USSR
í nytjanleg og arðbær veiðisvæði.
Eftir „World fishing" 7. 71.
H. J.
Kirkjan er
mjög
íburðarmikil
Grein þessi er eftir
gamlan velunnara Víkings,
Þormóð Hjörvar,
en hann lézt fyrir ári síöan.
Greinin hefur legið
hjá okkur í blýi allan þennan
tíma eða rúmt ár.
Marmarans höli er sem moldarhrúga.
Musteri guðs eru hjörtun, sem trúa.
Ég held vestur 51. götu. Á
horni Madisons avenjú er gamal-
dags bygging, úr efni sem Banda-
ríkjamenn kalla brúnstein. Þarna
er hákirkjuráð kaþólskra, enda er
dómkirkja heilags Patreks hins-
vegar götunnar. Þar skýzt ég inn
um bakdyrnar. Bak við altarið
hefir verið útbúin jatan og fjár-
húsið, í tilefni hátíðarinnar. Und-
ir altarinu hvíla látnir erkibiskup-
ar. Kirkjan er stórkostlegt guðs-
hús, í gotneskum stíl. Þarna er
nóg pláss bæði fyrir guð og
biskupana, því ýmsum hálfguðum
hafa verið reist ölturu innan múr-
anna. Herguðinn er dýrkaður
þarna, því sundurskotnir gunn-
fánar hanga í anddyrinu. Skyldi
drottinn annars vera á móti styrj-
öldum, tæplega, ef hann er alvald-
ur. Enda er ekki allt sem sýnist.
Menn, sem eru lúsugir, svangir
og kaldir á vígvöllunum og geta
varla lyft andlitinu upp úr for-
inni, fyrir kúlnahríð. Þeir auð-
sýna einlægustu vináttu og þróa
með sér göfugustu tilfinningar,
sem dæmi sanna. Á hinn bóginn
höfum við „splitlevel“ hús, tvö-
faldan bílskúr, teppi út í horn, í
sólríkum gróðurreit. Það er dreg-
ið fyrir gluggana, af hverju, jú,
húsbóndinn er að hluta sundur
eiginkonu sína, á eldhúsborðinu,
til að leyna glæpnum. Dóttirin er
eiturlyfjaneytandi og sonurinn
taugaveiklaður margkvæningur,
þess finnast einnig dæmi. Drott-
inn er ekki að skapa fullkominn
heim, það er ekki hægt. Heldur
fullkomna menn, það skeður oft á
öld. Það sem okkur finnst hvað
ömurlegast í efnisheiminum eru
tæki drottins til mannsköpunar.
Skulum við ætla.
Ég fer út um framdyr kirkj-
unnar út á 5. avenjú. Geng upp
götuna hægra megin, framhjá
Best & Co, ígulfín verzlun og eft-
ir því dýr. Þá kemur Cartier
skartgripasali, sá sem selur
drottninguna. Marmaraplötur í
anddyri skýra frá því að þarna
hafi drottning Rúmena verzlað
1926, drottning Spánverja 1936
og Belgíudrottning 1919. — Ein-
hverja ólánssteina hafa þær orðið
sér úti um, því tignarsæti þeirra
eru nú auð. Vinstra megin göt-
unnar er De Pinna hættur að
höndla. Ofan við De Pinna er
skýjakljúfurinn númer 666, Tish-
man húsið, byggt úr stáli, áli og
gleri.
Hins vegar götunnar er svo
George Jensen, silfur og postulín.
Framhlið hans prýða 4 þykkir
silfurskildir um 60 cm á kant. 16
stálboltar og tryggingarfélögin
hjálpa upp á svefninn hjá Jensen.
Á efra horni 53. götu, vinstra
megin, á móti Doubleday bóksala,
er St. Thomas biskupakirkjan.
Hún er skreytt gömlum veggtepp-
um. Altaristaflan, það er reyndar
allur gaflinn, er forkostulega út-
högginn, og lítur hreint út eins
og himnaríkið hans afa míns. Efst
endar þetta í turnspírum, sem á
vafalaust að tákna hina himnesku
Jerúsalem. Bak við turnspírurn-
ar er litaður gluggi sem gefur
listaverkinu dýpt, einskonar
himnaríkis kvöldstemningu.
Kannske hafa þeir lesið Ruther-
ford, því að í anddyrinu er kross
greyptur í gólfið, krossinn liggur
á heimslíkani og er miðjan á
nákvæmlega þar sem Island ætti
að vera. Þarna er oft leikið á
orgelið, og notalegt er að skjótast
VlKINGUR
42