Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1972, Qupperneq 24

Fishveiðar í Bandaríkjunutn
eftir Gunnar Guömundsson.
Skuttogarinn J. Bradley O’HARA, sem Gunnar Guðmundsson er skipstjóri á.
Lakeville 4. 12. 1971.
Kæru félagar!
Þegar ég var í fríi heima á
Islandi, fyrir tveimur árum síð-
an, kom ég á skrifstofu Víkings,
og hitti þar fyrir Guðmund Jens-
son ritstjóra. Orðaði hann við
mig hvort ég vildi ekki skrifa
grein í Víkinginn um fiskveiðar
í Bandaríkjunum, og lofaði ég að
reyna það. Oft hef ég ætlað að
byrja, en einhvernveginn ekki
getað komið orðum að því, sem
ég hefi viljað segja. Jæja hér
koma þá efndimar.
Síðan ég kom út hingað til
Bandaríkjanna, hefi ég lengst
af verið í New Bedford, eða 12
ár. Þar af var ég eitt ár á rækju-
veiðum í Mexicóflóanum og 4
mánuði við krabbaveiðar í Al-
aska, en við skulum láta það
bíða betri tíma og taka fyrir
trollbátaútgerð hér í New Bed-
ford.
New Bedford er 110.000 manna
bær, um 70 km suður af Boston,
og var á sínum tíma mesta hval-
veiðistöð heims, og hér urðu til
sögur eins og t. d. Moby Dick og
fleiri. Þegar hvalveiðin leið undir
lok tók trollbátaútgerðin við í
smáum stíl í fyrstu, en nú eru
hér um 200 trollbátar af öllum
stærðum og gerðum, flestir eru
um 65—85 feta langir með 6—7
manna áhöfn, þá eru nokkrir
minnstu bátarnir með 4 menn,
og aðeins 2 þeirra stærstu með
9 manna áhöfn. Flestir eru þessir
bátar gamlir og lélegir og illa
útbúnir á íslenzkan mælikvarða,
flestir 20—30 ára gamlir tré-
bátar. Þó hafa verið byggðir
nokkrir bátar á undanfömum ár-
um, en ekki nærri nóg til að
endumýja þann flota sem fyrir
er, enda mjög erfitt um vik því
litla sem enga aðstoð er hægt
að fá frá því opinbera. Háir
vextir af öllum lánum og dýrar
tryggingar.
Veiðarnar eru aðallega stund-
aðar á Georgs bankanum, sem er
um 150—200 mílur austur af
Boston, og tekur túrinn svona
7—9 daga, og er svo verið 3 daga
í landi á milli túra.
Hér eins og víðast hvar ann-
arstaðar hefur afli tregast mjög
undanfarin ár. Til dæmis var
landað 18.000.000 pundum minna
af fiski fyrstu 6 mánuði þessa
árs, en fyrstu 6 mánuði árið á
undan (1970) og verðmætið 2,5
milljón dollurum minna. Frá
áramótum fram í endaðan
júní var landað hér í New
Bedforð 38.613.000 pundum af
fiski að verðmæti 7,8 milljón
dollara og þarf að fara alla
leið aftur til 1955, til að fá
lægri tölur. En fyrstu 6 mánuði
þessa árs var landað hér
38.016.000 pundum og aðeins
1961 hefur verðmæti aflans
fyrstu 6 mánuðina verið minna,
eða 7,1 milljón dollarar, en af
þessu leiðir að fiskverð hefur
hækkað mjög mikið undanfarin
ár, og er ekki óalgengt að ýsan
fari á 50 cent pundið og þorskur
á 25—30 cent pundið. Það er
slægður fiskur með haus, þó er
þetta talsvert breytilegt frá degi
til dags. Hér er aflinn seldur á
uppboði, eins og í Englandi og
Þýzkalandi, þó með þeim breyt-
ingum, að hér er aflinn seldur
áður en landað er.
Ég skal nú reyna að útskýra
hvernig salan og löndun fer fram.
I fyrsta lagi þarf báturinn að
vera kominn að bryggju fyrir
kl. 08.00 að morgni til þess að
geta landað þann dag. Þá fer
skipstjóri eða stýrimaður upp í
hús ofan við bryggjuna þar sem
uppboðið fer fram. Þar eru fyrir
3 menn frá sjómannafélaginu,
ásamt fiskikaupmönnum, og
öðrum skipstjórum og stýri-
mönnum, sem eru inni þann dag.
Þá lætur maður einn af starfs-
mönnum sjómannafélagsins hafa
áætlað fiskimagn, sem hann
skrifar svo á svarta töflu á
veggnum í uppboðsherberginu.
Efst er nafn bátsins og neðan-
undir er áætlað magn af hverri
fisktegund sem báturinn er með,
og geta það verið nokkuð marg-
ir liðir, því fiskurinn er ekki
VlKINGUR
24