Náttúrufræðingurinn - 1954, Qupperneq 21

UPPRUNI OG DREIFING ISL. FISKISTOFNA
67
Slnrðardraifinq i %
5 10 15 ?Q mm.
4. mynd. Gotstöðvar sumargotssildar sumarið 1951. I’jöldi sildarseiða er sýndur með
mismunandi stórum deplum. Stærðardreifing síldarseiðanna er sýnd á línuritinu.
Milli þessara svæða verður mjög lítið vart við síldarseiði (á svæð-
unum N og P), en þó getur verið, að austan við Vestmannaeyjar
hafi talsvert af seiðum klakist, og þau síðan borizt með straumi
vestur á Selvogsgrunn.
Á síðari myndinni er fjöldi og dreifing seiða sumargotssíldarinnar
sýnd. Ef við berum kortin saman, sést að miklu meira magn af
sumargotssildarseiðum fannst, og er það annað meginatriði, sent fram
kom við rannsóknina og er staðfest af fleiri ára athugunum. Nú eru
meginsvæðin þrjú, því að auk Hornafjarðarsvæðisins og Selvogsbanka-
svæðisins fannst mikið seiðamagn í Faxaflóa. Hrygningin á Selvogs-
grunni virðist vera nokkuð árviss, en hins vegar eru sennilega miklu
meiri sveiflur í magni hrygningarinnar út af Homafirði og í Faxa-
flóa; sum árin að minnsta kosti (eins og t. d. árið 1950) virðist geysi-
mikil hrygning liafa farið fram á Hornafjarðarsvæðinu.
Eystri og vestari takmörk gotstöðvanna eru vafalaust mjög háð
hitaskilyrðunum. Islenzka vorgotssildin hrygnir vart við lægri botn-