Náttúrufræðingurinn - 1954, Síða 27

UPPRUNI OG DREIFING ISL. FISKISTOFNA
73
unum fyrir sunnan og vestan land. Af því má draga þá ályktun,
að það er á svifskeiði þorsksins, þegar hann megnar ekki að hamla
á móti straumnum, að hann flyzt þessa óravegu frá hrygningar-
stöðvunum. Reynt var að fylgja þessum flutningi seiðanna með
straumnum, og það tókst að rekja feril þeirra langt út í Grænlands-
haf, en ekki var til fullnustu hægt að ganga úr skugga um, á hvaða
þroskastigi þau náðu vesturströnd Grænlands.
9. mynd. Svifdýr, sem klekjast við suðurströnd Islands, berast með liafstraumum
langt út í Grœnlandshaf. Myndir sýnir rekbrautir náttlampans, sem er ein algeng-
asta ljósátutegund við lsland. Gotstöðvar eru sýndar með breiðum svörtum línum.
(Or (8)).
ÞaS er auSsœtt, aS ef hér hefSi veriS um aflminni tegund. aS ræSa,
eSa tegund, sem blandazt hefSi sérstökum grænlenzkum stofni og
því ekki leitaS aftur til Islands til hrygningar, hefSi íslenzka haf-
svæSiS orSiS fyrir gífurlegu tjóni. Þessa tjóns hefSi þá mjög gœtt í
aflabrögSum hér viS land á áirunum eftir 1930, þegar þorskur, er
hafSi alizt upp viS Grœnland, var ekki óverulegur hluti íslenzka
hrygningarstofnsins.
Ég vil leggja áherzlu á það, að hér er ekki um neitt einstakt fyrir-
brigði að ræða. Síðar hefur bæði dr. Poul Jespersen (15) og höfundur
þessarar greinar (8) sýnt fram á það, að þessi brottflutningur tekur
til margra svifdýra, sem rekja uppruna sinn til íslenzka grunnsævis-
ins. Út í miðju Grænlandshafi fann ég talsvert magn af náttlampa,