Samvinnan - 01.03.1926, Side 10

4
SAMVINNAN
Hallgrímur mintist stundum á Fjölni í sambandi við
það volduga tímarit, sem hann vildi að samvinnufélögin
gæfu út. Með því vildi hann tákna hug*sjónina, að í okkar
þjóðlíf þyrfti að koma annað vor en það, sem vermdi þjóð-
ina, þegar hún var að byrja aftur að vakna. Hallgrímur
var stórhuga. Hann var sjálfur fús til að vinna með öllum
þrekmönnum, sem höfðu áhuga fyrir því að rækta og bæta
einhverja hlið þjóðlífsins. Eins vildi hann að unnið yrði
við hið nýja tímarit. þar átti að safna að til samstarfs
hinum færustu mönnum, sem völ er á í landinu. En andi
samvinnunnar átti að gegnsýra alt verkið. Ekki vegna hug-
sjónarinnar, heldur vegna verksins sjálfs, sem átti að
vinna alhliða viðreisn Islendinga.
Ef til vill rætist þessi draumur Hallgríms Kristins-
sonar einhverntíma í framtíðinni. Vel getur komið fyrir
að síðar meir takist að mynda nógu öflugt andlegt sam-
band til að vinna því líkt verk. Hér er aðeins sagt frá
hugsjón hins ágæta forgöngumanns í sambandi við þá
smábreytingu sem gerð er á hinu litla tímariti íslenskra
samvinnufélaga. Að vísu er ætlast til að breytingin stefni
í. rétta átt, þótt hún nái skamt. Ef Samvinnunni
tekst á næstu árum að rækta einhvern örlítinn blett af
því víða landnámi, sem Hallgrímur Kristinsson hafði í
huganum farið eldi um, þá er tilganginum meir en náð.
En kynslóð tekur við af kynslóð og þannig rísa úr sæ
koraleyjar menningarinnar.
Tveir íslenskir listamenn hafa hjálpað til að breyta
hinu ytra formi tímaritsins, Einar Jónsson hefir leyft að
á framhliðinni yrði mynd af hinu ágæta listaverki hans:
Hönd sem lyftir bjargi. Sú er saga þeirrar myndar að
Færeyingar vildu reisa skáldi og mentamanni í eyjunum
minnismerki. þeir báðu Einar að gera frumdrætti að mynd
þessari. Hann gerði það. Höndin sem lyftir bjargi táknar
mátt mannsandans. Gyðja sem styðst við hörpu sýnir í
öðru veldi mátt orðsins yfir efninu. þá hefir annar lista-
maður, Ríkarður Jónsson grafið hið nýja nafn tímaritsins
í myndamótið. Kann eg báðum þessum myndhögg'\''urum