Samvinnan - 01.03.1926, Side 100

94
SAMVINNAN
úr einangrun þeirri, sem oft hefir þjáð íslenska gáfu-
menn. peir hafa haft sterkan þekkingarþorsta, en vantað
tungumálaþekkingu og bókakost til að geta fullnægt löng-
un sinni. í Kaupfélagi þingeyinga hefir Benedikt Jónsson
bætt úr þessari þörf með hinu ágæta bókasafni á Húsa-
vík. Helstu áhugamenn í félaginu fá þar að láni á vet-
urna hinar bestu fræðibækur, aðallega erlendar, um sam-
vinnu- og félagsmál. Með tíð og tíma má vænta að sams-
konar bókasöfn komi við hvert kaupfélag landsins.
Hérumbil þriðjungur af nemendum var í heimavist,
sváfu í svefnskála við skólann, en lásu í skólastofunum.
Heimavistin sparaði þeim eins og áður 2—250 kr. hverj-
um. En vitaskuld fylgja slíkri sambúð jafnan nokkur
óþægindi, meira samtal og ónæði heldur en þar sem hver
nemandi hefir herbergi út af fyrir sig. En enginn mun-
ur, í óhag heimavistinni, hefir komið fram við próf. Og
í aðra röndina skapar nábýlið aukna kynningu og félags-
anda.
Matarfélag skólanna tveggja, Kennara- og Sam-
vinnuskólans, starfaði eins og áður. þátttakendur voru
mn 40, en þyrftu helst að vera 50 vegna húsaleigunnar,
sem jafnan er þungur liður í Reykjavík. Ráðskona var
hin sarna og veturinn áður, en ráðsmenn Gunnlaugur
Björnsson og Sigurgeir Friðriksson. Tókst þeirra starf
allra hið besta. Fæðið var gott en einfalt. Kostaði fyrir
karlmenn 85—87 kr. um mánuðinn, en fyrir konur nokkru
minna. Hvergi annarstaðar í bænum var gott fæði jafn-
ódýrt, og í öllum venjulegum matsölustöðum til muna
dýrara og sumstaðar töluvert.
Nemendum, sem koma í Samvinnuskólann framveg-
is og ekki búa hjá vandafólki í Reykjavík, er mjög ein-
aregið ráðið til að taka þátt í matarfélagi skólanna. Með
því tryggja nemendur sér holt en ódýrt fæði, og þroska
félagslund sína við að starfa saman. Fyrir fólk á þroska-
aldri getur varanleg hætta stafað af því að lifa vetur
eftir vetur á sætsúpuþynningi, kaffi og bætiefnalitlu
brauði með smjörlíki. En það er mála sannast, að mikið