Tímarit kaupfjelaganna - 01.01.1896, Blaðsíða 15

9
ófarsæld gengið yíir vort afskekkta land en hin alræmda verzlunar
einokun. Og þótt nft eigi að heita „frjáls verzlun“, þá þykir þó enn
lifa í gömlum kolum, eins og dæmin sanna. Hjer í Þingeyjarþingi'hefir á
þennan dag eymt eptir í kinum gömlu kolum. Og það er varla efamál,
að neyðin, sú neyð að búa undir þessu, beindi mönnum leið og vakti menn
t til nýrra úrræða. Það þurfti einhver að færa kaupmönnura heim sanninn um
það, að kröfur þeirra til fátæks almennings væri helzt til ríkilátar,
þótt vaninn helgaði þær, ekki síður en þegar Ófeigur í Skörðum reið
heim til Guðmundar hins rika. Þetta hlutverk hefir kaupfjelagið þeg-
ar leyst. Eu Ófeigur gerði meira. Hanu sýndi Guðmundi hnefa sinn
hinn ruikla, og sýndist Guðmundi þá ráðlegast að sitja eigi í sæti hans.
— Hjer er óleyst hlutverk.
Neyðiu hefir kennt oss að spyrna gegn án.ruð, ofríki og afvega-
leiðslu hinnar dönsku selstöðuverzlunar hjá oss. Hún hefir kennt oss
að sameina krafta vora, og það er vonandi, að hún kenni oss að sníða
oss stakk eftir vexti. Yerzlunaraðferðin hjá oss hefir eigi verið stakk-
ur eftir vorum vexti, heldur þeirra, sem aldir eru upp á einokuðum
gróða. —Vjer þurfum sjálfir að velja oss efnið í stakkinn og sniða
hann, þá er meiri von, að hann verði oss að sönnu liði.
í þessa stefnu viljum vjer, að biaðið „Ófeigur“ beini mönnum, og
væntum vjer, að sem flestir góðir drengir í fjelaginu verði því og oss
til fulltingis. Ef fjelagsmenn rita upp hugsanir sínar um kaupskap og
kaupfjeiagsskap og senda blaði þessu, vonum vjer, að eugin íeigð kalli
að því, og það beri nafn með rentu“.
Margt af því, sem birzt hefir í blaðinu, gæti jafnt átt
heima í hinum kaupfjelögunum, og ýmsir utanfjelagsmenn
hafa sótzt eftir að lesa blaðið. Jeg hefi því hugsað mjer,
að tímaritið gæti hagnýtt sjcr sumt af því, sem í Ófeigi
stendur. Tek jeg strax upp í þetta hefti nokkra kafla.
Ritgerð B. J. um „Skipulög11 var upphafiega ætluð Öfeigi,
en þótti helzt til löng fyrir hann og tek jeg hana því í
ritið. Eu jeg bið hina háttvirtu lesendur að gæta þess, að
allt, sem tekið verður upp úr Ófeigi, er upphaflega talað til
lesenda hans eingöngu, þótt það goti eins vel gilt fyrir
aðra kaupfjelagsmenn.

P. J.