Tímarit kaupfjelaganna - 01.01.1896, Blaðsíða 28

22
um. Bftir því sem menn æfast í því að panta, eftir þvi
geta menn fyrirfram farið nær og nær um þarfir sínar,
og eftir því verður vöntunin minni. Og eftir reynslunni
um hina sérstöku og almennu viðskiftaþörf má sníða pant-
anir til söludeildar. Hinir kyggnustu og birgustu kaup-
menn fara og einmitt eftir sömu reglu.
Ekki er það hcldur til fyrirstöðu, að kaupfélög geti
ekki útvegað samskonar vörur og kaupmenn kafa aðbjóða.
Það heiir Iv. Þ þegar sýnt. Það hefir enda útvegað nýj-
ar og þarflegar vörur, sem ekki sáust áður í búðinni. Þá
verður því eigi heldur borið við með réttu, að féiagið liafi
ekki útvegað flestum íslenzkum vörum fullt svo góðan
markað í útlöndum sem kaupmenn. Ég man eigi til, að
K. Þ. hafi kafnað neinni íslenzkri vöru, sem kaupmenn
anuars taka, nema kroppum af gamalám, og hygg ég, að
kjötvcrzlun landsmanna væri enginn skaði i því, þótt al-
veg væri hætt við að flytja þá vöru á útlendan markað. Það
er nógur markaður fyrir hana hoima í búum landsmanna.
Að þessu sinni mun ég þá ekki fleira tala um þetta
efni. Ég hika mér ekki við að segja já við spurningu
þeirri, sem fram er sett i uppkafi þessa máls. Reynsla
Kaupfél. Þingeyinga hefir þegár játað kenni, og eftir því,
sem ég bezt fæ ráðið í hag og þarfir laudsmanna, efast
ég eigi um, að kaupfélög séu fær um að koma í stað kaup-
manna. Að vísu þarf ýmsu enn að breyta og margt er
ógert til lagfæringar, eins og ég hefi bent á, og eflaust
fleira en ég hofi tekið fram Tíminn, reyuslan og skarp-
skyggni hugsandi manna munu leiða það í Ijós. Kaupfé-
lögin eiga langa og heillaríka framtið fyrir höndum, ef
meðlimir þeirra hafa þessi þrjú meginatriði jafnan fyrir
augum:
að leita sannleikans,
að haltra eigi til beggja hliða, og
að styðja hina fátæku.
(Jan. 1896) Sigurður Jónsson.