Tímarit kaupfjelaganna - 01.01.1896, Blaðsíða 51

Tímarit kaupfjelaganna - 01.01.1896, Blaðsíða 51
45 irtæki, ekki til að aila sjálfum sér embættis, auðs eða lof- stírs, heldur vegua þess, að hann tclur það skyldu sina og köllun og að það er honum sjálfum hin varanlegasta lífsnautn. Það merkir, að þeim manni megi treysta, að hann láti eigi sinn eigin hagnað sitja í fyrirrúmi fyrir al- menningsheill, að pyngja hans sé eigi lokuð, þegar fé vant- ar til almenns, félagslegs fyrirtækis, Það merkir, að hann hafi brotið af sér hýði sjálfselskunnar og gerst lifandi grein á stofni mannlífsins. Hann vinnur ekki heldur fýri r gíg. Andi hans þroskast og vex, og þótt hár hans gráni, er hann ungur í anda, því hann liíir ekki sjálfum sér, held- ur manndóminum, sem aldrei ehlist. Hann vcit, að þótt einstaklingsævin sé stutt, og hann sjálfur örlítið ar í tak- markalausri tilveru, þá heflr þó hans tilvera, hans líf og verk endalausar afleiðingar fyrir mannlífið. Hann vcit, að þótt verkahringur hans nái skammt, svo skammt, að hann aðeins fær lagt örfáa smásteina í hina miklu mannlífsbygg- ingu, þá þorna þó nokkur tár og tendrast nokkur bros við hvern stein, sem lagður er, og mannlífið verður þeim mun fullkomnara, fegra og betra. Hann veit, að þótt hann ekki sjálfur njóti þess, er hann byggir, þá munu börn hans og niðjar um ókomnar aldir njóta þess, njóta þess betur en nokkurra aura í handraðanum. Hann veit, að almenn- ingsheill veldur rniklu meiri heill fyrir hinn einstaka en einstaklingsheill fær valdið almenningsheill. Það er þessi andi, sem hrindir þjóðunum áfram til menningar og siðferðislegs þroska. Það er þessi andi, sem birtist í þeirri ættjarðarást, sem alt leggur í sölurnar fyrir þjóð sína. Það er þessi andi, sem gert hefir þjóðhetjurnar frægar, og gefið hefir þeim krafta til að leggja jafnvel lífið í sölurnar fyrir hugsjónir sínar. í stuttu máli, það er andi Krists. Og nema þessi andi gagntaki þegnana, kemst eng- in þjóð til vegs og gengis, eða á hátt menningarstig. * * * Hvornig er nú ástandið í þessum efnum hér á landi? Gerir þessi andi nokkuð vart við sig á meðal vor? Því
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74

x

Tímarit kaupfjelaganna

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit kaupfjelaganna
https://timarit.is/publication/328

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.