Samvinnan - 01.08.1970, Síða 66

hinsvegar tvöfalda upphæð, ef
svo kynni að fara, að þér sæuð
yður fært að láta grafa tvo!“
Victor Hugo hitti Dumas á
fömum vegi og var æfur af
reiði. Hann hélt á dagblaði í
hendinni:
„Þessi blaðasnápur hér held-
ur því fram, að það sé Vigny
sem hafi fundið upp sögulega
sjónleildnn!"
„Hvílíkur grasasni!“ hrópaði
Dumas. „Einsog það sé ekki
lýðum ljóst, að það var ég!“
—★—
Alexandre Dumas yngri
(1824—1895), sonur Dumas
eldra og einnig kunnur rithöf-
undur (samdi m. a. „Kamelíu-
frúna“), las einhverju sinni
gagnrýni um eina af skáldsög-
um sínum, þar sem gagnrýn-
andinn nam staðar við setn-
ingu, sem hljóðaði svo: „. . .
sársaukafullur tómleikinn, sem
veldur augnabliks veikleika
. . .“ „Þetta var undarleg
mynd,“ skrifaði gagmýnand-
inn. „Hvernig getur tómleiki
valdið sársauka?!!“
Dumas sendi gagnrýnandan-
um nafnspjald sitt og skrifaði
á það:
„Herra minn, hafið þér
aldrei nokkumtíma fengið
höfuðverk?"
—★—
Anton Dvorák (1841—1904),
tékkneska tónskáldið heims-
kunna, var þekktur fyrir ó-
venjulega fámælgi sína. Vinur
hans, ljóðskáldið Vrchlický, var
ekki síður fámáll. Eitt sinn
fóru þeir saman með jámbraut-
arlest frá Prag til Vínar.
Klukkustundum saman var
ekki mælt orð af munni í lest-
arklefanum. Á einum stað á
leiðinni fannst Vrchlický samt
ástæða til að gera athugasemd.
„Hér er mikið mýbit,“ sagði
hann.
Vinur hans svaraði engu til,
og þeir héldu áfram þögulli
ferð sinni til Vínar. — Nokkr-
um dögum síðar héldu þeir
aftur heim til Prag. Þegar þeir
komu að staðnum, þar sem
Vrchlický hafði látið hina and-
ríku athugasemd falla á leið-
inni til Vínar, sagði Dvorák
skyndilega:
„Það stafar af öllum þessum
fiskitjömum.“
Vinur hans kinkaði rétt að-
eins kolli; síðan ríkti áfram
þögn í klefanum.
—★—
Albert Einstein (1879—
1955), þýzk-bandaríski eðlis-
fræðingurinn sem kom fram
með afstæðiskenninguna, bjó
í Þýzkalandi fyrir valdatöku
nazista. Löngu fyrir valdatök-
una 1933 og löngu áður en
gyðingaofsóknirnar hófust þar
í landi, sagði hann í samtali
við Adalbert Moszkowski:
„Reynist afstæðiskenningin
rétt þegar stundir líða, munu
Þjóðverjar segja að ég sé þýzk-
ur, en Frakkar að ég tilheyri
öllu mannkyninu; verði kenn-
ingin hinsvegar afsönnuð,
munu Frakkar segja að ég sé
Þjóðverji og Þjóðverjar að ég
sé Gyðingur.“
—★—
Sir Edward Elgar (1857—
1934), enska tónskáldið fræga,
talaði af spámannlegum inn-
blæstri, þegar hann kom í
fvrsta sinn í bamaskólann
nokkurra ára gamall. Mjög
virðulegur herramaður spurði,
hvað hann héti.
„Edward Elgar,“ svaraði
drenghnokkinn.
„Segðu sir,“ sagði virðulegi
maðurinn byrstur á brún.
„Sir Edward Elgar.“
66