Andvari - 01.01.1879, Síða 12

8
Ilugleiðingar um .stjórnarmálið.
rikari. Og svo er þó ekki unnið við allt þetta nema
töf og tímaspillir, því ef ráðgjafinn fer eptir tillög-
um landshöfðingjans, þá hefði verið nær að lands-
höfðinginn sjálfur hefði lagt smiðshöggið á málið,
en að öðrum kosti vinnur landshöfðinginn fyrir gig.
Sjerstaklega gætir þessara annmarka í löggjaf-
armálum landsins. jþegar alþingi hefir samið einhver
lög, þarf staðfestingar konungsins til að gefa þeim
gildi. En með því konungurinn er ábyrgðarlaus,
skal ráðgjafinn, er einn hefir ábyrgð af stjórnarat-
höfnum landsins, undirskrifa lögin með konungi, og
hann ræður í raun og veru mestu um það, hvort
eitthvert lagafrumvarp þingsins er staðfest eður elcki.
jþetta væri allgóð tilhögun, ef stjórnarherra þessi
sæti sjálfur á alþingi, heyrði þar, hvað fram kemur
með og móti lögum þeim, sem í smíðum eru, og
lýsti þar yfir sínum skoðunum, svo þingið gæti tek-
ið þær til greina í tækan tíma. En þessu er eigi
svör að gefa. Ráðgjafinn situr í öðru og' allfjarlægu
landi, er ókunnugur oss og vjer honum, skilur oss
eigi og vjer eigi hann. jjpetta er, eins og hver einn
getur sjeð, mjög svo óhentugt og óheillavænlegt á-
sigkomulag. Milli vor og ráðgjafans er langur og
ógreiðfær vegur og strjálar milliferðir. Hann fær
seint og síðla lagafrumvörp þingsins og lauslegt á-
grip af umræðunum við undirbúning laganna, og
þetta þó ekki á frummálinu heldur í þýðingu, sem
getur verið ónákvæm, og enginn að minnsta kosti
ábyrgist að sje rjett K jþað er því öll von til þess,
en engin undur, þó stjórnarherranum lcomi lagasetn-
’) Vjer höfum vitnisburð herra Oddgeirs Stepliensens (samanber
„ísafold11 27. nóv. 1878) fyrir oss i því, að dönskum stjórnarherra
brje.urn sje skaklct snúið á islenzku, og það eru allmiklar líkur
til þess, að íslenzkum þingræðum og jafnvel lagafrumvörpum sje
ekki bctur snúið ú dönsku.