Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 41
Brjef frá Norvegi.
37
því hann hefir náð undir sig allri fiskiverzlun Sunn-
mæris frá Björgvin, er áður hafði hana; enda er
Álasund miðdepillinn á Sunnmæri og liggur út við
haf, svo afstaðan er í því tilliti góð. Hingað hafði
jeg því heitið ferð minni fyrst um sinn, og lengra
norður hugsa jeg ekki til að fara.
þ*ó þetta sje lítill bær og liggi norðarlega, er
hjer þó stór verksmiðja, er vinnur ull. Heitir sá
Devald er á hana og fyrir henni stendur, mjög auð-
ugur og framkvæmdarsamur maður. Hann vinnur
úr 50,000 pundum ullar árlega, bæði vefnað og ýmis-
legt prjónles, og lætur vatnið kemba fyrir sig, spinna
og vefa, en prjónavjelarnar, sem allar eru sívalar
og snúast um möndul sinn, ganga áfram fyrir hand-
afli kvenna.
Hjer er ekkert leikhús, en svo sem í staðinn
fyrir það eru haldnir fyrirlestrar um ýmislegt sunnu-
dagakvöldin í sal einum, er verkmannafjelag hefir
tekið á leigu og ræður fyrir, og hefi jeg hlýtt tvis-
var á þá. í annað sinn rakti rektor skólans sögu
Norvegs frá dögum Hákonar gamla, og fram að
1814, eður þeim tíma, er Norvegur skildist frá Dan-
mörku og sameinaðist Svíariki. Ljet hann í ljósi
það álit sitt að síðustu, að Norvegur hefðihaft gott
af því, þegar litið væri á nútíðina, að vera í samein-
ingu við Danmörku, því á hinum herskáu tímum
mundu Svíar hafa tekið landið og innlimað í Sví-
þjóð, eður gjört það að hjeraði úr sínu landi; Norð-
menn mundu ekki hafa haft bolmagn til að verjast
þeim einsamlir, fyrst að bæði Danmörk og Norveg-
ur hefðu jafnan átt fullt í fangi með það. Hitt kvöld-
ið las kaupmaður einn hjer, sem talar „byggðamálið11
leikrit eptir skáldið ívar Aasen, er ritað er alveg
a-ð kalla á byggðamálinu. Síðan gekk fram söng-
fjelag
— er allt voru handverksmenn — og söng