Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 82
7»
Brjef frá Norvegi.
að við það fengist Ijósari hugmynd um fiskigöngur
og annað þess háttar. En í þessari grein hefir lítið
áunnizt, að því er jeg gat til spurt, og skýrsla um
ferðir þessar er ekki heldur út komin enn, að undan-
teknum nokkrum blaðagreinum. Að fiskurinn lætur
sig stundum vanta við land, stundum kemur fyr,
stundum seinna o. s. fr., ætla menn að sjer í lagi
komi af því, að straumar í sjónum beri ætið í ýmsar
áttir, og hafi aðrar þær orsakir, er mennirnir aldrei
geti neitt við ráðið; en eitt þykjast menn þó nokk-
urn veginn vissir um, og það er, að hin ýmsu fiskakyn
sæki jafnaðarlegast þangað til að hrygna, þarsem
þau eru „barnfædd41. það eru sjer í lagi Ameríku-
menn, sem hafa lagt sig til að veita slíku eptirtekt,
og síðan þeir fengu vissu um það, hafa þeir með
sínu vanalega fylgi og atorku fóstrað upp heima hjá
sjer ýmsar fiskitegundir, sleppt þeim síðan í sjóinn
eða vötnin til að aukast og margfaldast þar, og við
þetta hafa fiskiveiðarnar orðið langtum eptirtekju-
meiri og arðsamari en áður. f>eir hafa jafnvel flutt
fiskana á þennan hátt frá einu hafinu til annars, og
segir Vallem frá því, að árið 1871 fluttu Ameriku-
menn 20,000 síldarunga (stamsild) frá austurströnd
Ameríku og slepptu þeim í fljótsmynni (Sacramento
River) á vesturströndinni, við Kyrrahafið, þar sem
síld hafði aldrei áður verið. Allir þessir síldarung-
ar hurfu út í hafið. Tveimur árum seinna varð vart
við nokkuð af síld þar til og frá í grennd við fljótið,
og 1874 veiddist dálítið af henni; en 1876 og 1877
kom mikil síld upp í þetta sama fljót, sem er talið
að sje eflaust sú sama, og þarvar sleppt út 5 árum
áður, þangað komin til að hrygna. — þ>ó það sje- nú
helzt lax og síld, sem þannig er fengin reynsla fyrir,
að vitjar til átthaga sinna, þá eru líkindi til, að þorsk-
ur og fleiri fiskitegundir sjeu einnig háðarþvísama