Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 71

Brjef Ftá Norvegi.
67
litsnefndir í veiðistöðunum, er hafa laun af al-
mannafje og eiga að sjá um, að regla haldist þar
og enginn komi í bága við annan með veiðigögn
sín eða veiðiaðferð. Undir eihs og báturinn kemur
í verið, á formaður að gefa sig fram við formann
eptirlitsnefndarinnar, og fær hann hjá honum sjer-
stakt númer og auðkenni fyrir bát sinn. Sviðinu,
sem veitt er á, er skipt niður eptir áttavitastrykum
og íjallamiðum á milli veiðistaðanna, og svo aptur
hverri veiðarfærabrúkun úthlutaður viss hluti af hverju
veiðisviði, svo að netamennirnir verða sjer, linumenn-
irnir sjer og handfærabátarnir sjer. Eptirlitsnefndin
á að sjá um, að ekki hrúgist svo margir bátar sam-
an í eina veiðistöð, að elcki verði nægilegt rúm fyr-
ir veiðarfæri hvers eins, og má enginn bátur leggja
línu sína nær annars mannS línu en svo, að 25 faðm-
ar verði á milli, og enginn netabátur nær öðrum
netum en svo, að 20 faðmar verði á milli. Enginn
bátur má á sjó fara, hvorki til að leggja veiðarfæri
sín nje vitja um þau, fyr en umsjónarnefndin géfur
vísbending um það, en þá skulu allir fara, og sje
nokkur bátur forfallaður, á að vera búið að tilkynna
umsjónarnefndinni það. Línu og handfæri er alstað-
ar leyft að brúka á hverjum tima sem er, en sum-
staðar er fyrirboðið að brúka þorskanet fyr en fisk-
urinn er hættur að ganga á grunn, og er lagstur á
miðunum (har fæstet Bunden), en þann tíma er um-
sjónarnefndinni ætlað að ákveða ár hvert. — Jeg
setla eklci að fara lengra út í þessar lagaákvarðanir
Norðmanna; en að svo miklu leyti, sem vjeríslend-
ingar vildum nota oss lögin frá 14. des. 1877 „um
fiskiveiðar á opnum skipum“, og gjöra ýmsar sam-
þykktir hjá oss um fiskiveiðar í veiðistöðunum, þá
mætti, ef til vill, hafa þær til hliðsjónar í stöku at-
riði; en þess háttar verður þó ætíð að byggja mest
5*