Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 20

16
Hugleiðingar um stjórnarmálið.
góðan stjórnara sem hún hefir, nema hún hafi sjálf
mikil afskipti af sínum þjóðfjelagsmálum og ráði
þeim, eptir þvi sem hún finnur sjer bezt henta. 'f>ó
það, að ætlun vorri, eigi hvergi við í neinu landi,
að stjórnandinn kjósi fleiri nje færri menn á þing
með fulltrúum þjóðarinnar, þá á það þó allra sízt
við, þar sem eins stendur á og hjer, að konungur-
inn á heima í öðru landi, og getur hvorki þekkt
menn þjóðarinnar nje hennar þarfir eins vel og þar,
sem hann situr innanlands meðal fólksins.
Af því staða hinna konungkjörnu þingmanna á
alþingi er óeðlileg, hlýtur hún líka að vera þeim ó-
þægileg. Hinir þjóðkjörnu þingmenn álíta sig eina
skilgetna og skírborna, en telja hina konungkjörnu
af öðru sauðahúsi. þ>ó hinir síðartöldu kunni að hafa
fullkomlega eins mikinn vilja og áhuga á því að
leggja það til málanna á þinginu, sem þeir álíta
þjóðinni fyrir beztu, þá eru tillögur þeirra skoðaðar
með tortryggni, sem manna, er engin vissa er fyr-
ir, að þjóðin eða neinn hluti hennar, treysti til að
takaþátt í löggjafarmálum hennar, þar sem þeir eru
ekki hennar fulltrúar. þ>ó er eigi svo mjög um til-
lögurnar sjálfar að tala, því það er gott, að málin
sjeu skoðuð frá sem flestum hliðum, heldur er það
einkum atkvæðagreiðslan, sem verður óeðlileg, og
vjer getum sagt óhrein, við það, að þessir óþjóð-
kjörnu menn hafa atkvæðisrjett, því það er atkvæða-
greiðslan á löggjafarþinginu, sem í hverju máli og
hverju atriði á að sýna þjóðviljann, það er að segja,
þann eina þjóðvilja, sem hægt er að henda reiður
á, eða taka sem gildan. Á sameinuðu alþingi, þeg-
ar báðar deildir þess koma saman, geta í mesta lagi
orðið greidd 35 atkvæði. f>á er hægt að hugsa sjer,
að eitthvert mál sje samþykkt með 18 atkvæðum
gegn 17. Ef nú öll atkvæði hinna konungkjörnu