Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 59
Brjef frá Norvegi.
55
að ekki sjeu enn höfð önnur veiðarfæri á helmingn-
um af öllum skipum, sem haldið er út til þorsk-
veiða á ári hverju. þetta á sjer einkum stað í Ló-
fót. Sagt er, að lóðin hafi verið fundin upp af Ras-
mus Andersen Moldnæs í Vigur í Harhamspresta-
kalli, lítið eitt fyrir norðan Álasund; en hann var
uppi á 17. öld, og sýnist það undarlegt, hafi þetta
veiðarfæri ekki verið þekkt áður. En verið getur,
að það sje svo skilja, að hann hafi fyrstur tekið
það upp í sinu byggðarlagi.
Full slcipshöfn á bátum í Lófót, sem lóð brúka,
er 6 menn fullorðnir og unglingur að auki; á Sunn-
mæri eru áttæringar hafðir almennt, hvaða veiðar-
færi sem er. Fullkomin útgerð, auk þess sem haft
er til vara, er 6 bjóðar (stamper) eður 24 stokkar
(böjler), og það eru 24 tólfræð hundruð af önglum.
Milli önglanna á línunni er haft 2 til 3 áln. í beitu
er helzt höfð síld meðan hún er til, og eru nætur-
línurnar helzt beittar með henni, eða þá greppur
(gytkje), þ. e. það af hrognunum, sem eptir verður
í fiskinum, þegar liann er búinn að hrygna; eða
regluleg hrogn, og eru þau þá helzt höfð á þær
línur, sem látnar eru liggja á daginn. í hvert „lcast“
er vanalega haft frá 4 til 20 hundruð öngla; er ró-
ið með það á ákveðnum tíma -—■ í Lófót eptir vís-
bendingu frá umsjónarmanninum-—misjafnlega langt
undan landi — í I.ófót 1 til 1 ’/2 viku sjávar, og á
Sunnmæri 3—4 vikur — og lagt annaðhvort að
botni, eður þá ofar í sjóinn, 40 til 60 faðma niður,
eptir því hvar í sjónum fiskurinn heldur sig. þegar
iínan liefir legið náttlangt, er hún dregin, og er það
víðast formannsins verk, með tilhjálp eins af háset-
unum, sem kippir fiskinum inn og afgog'gar. All-
lnn er misjafn, svo sem auðvitað er; það er eins
fijer og við handfæraveiðina, að fiskurinn ekki ætið