Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 97

Brjef frá Norvegi.
93
þegar i botni liggur. þ>etta er því þýðingarmeira
um haukalóðir heldur en þorsklinur, að þær liggja
optast lengri tíma á milli umvitjana en hinar, ogþá
til einkis gagns, ef beitan er öll af önglinum, þegar
fiskurinn kemur að. Jeg veit vel, að þetta flotholt
á taumnum þekkist hjá oss, en það er þó líklega
ekki eins almennt og skyldi. þau aflöngu glerhulst-
ur, er sumir Norðmenn brúka til þessa, leizt mjer
ekki vel á, af því að þau eru þunn og brothætt, og
mundu eiga heimangengt af taumnum, þegar stymp-
ast þyrfti við stóra lúðu á önglinum; en að hafa
annaðhvort littla kork- eða trjeflá til þessa, ervaran-
legra og gjörir sama gagn ; það var Hka eins al-
mennt hjá Norðmönnum eins og hitt.
Til að ná laxinum höfum vjer líklega ekki eins
fjölbreytt veiðigögn eins og Norðmenn, en það er
efamál, hvort vjer ættum nokkuð eptir þeim að taka,
þótt þeirra veiðarfæri væru fullkomnari en vor, og
sjer í lagi á meðan vjer ekki förum að fóstra hann
upp sjálfir, eins og þeir gjöra. Af því þeir eru
komnir að fullri raun um það, að veiðibrellur þeirra
til að ná laxinum hafa verið of fengsælar og spillt
veiðinni yfir höfuð að tala, þá mættum vjer vel láta
oss það að varnaði verða og vera varkárir í þeirri
grein, svo að hin miklu hlynnindi, er land vort nýtur
víða af laxveiði, ekki rírni. En með því að vernd-
arvængur er nú að noklcru leyti breiddur yfir það
með hinum nýju laxalögum vorum, þá kann mönn-
um að sýnast óþarft að byggja af seglum að öðru
leyti hvað laxveiðina snertir, og^skal jeg þá geta
þess, að mjer leizt vel á fleygnót Norðmanna, og
hún er líka það, sem mestu gengi hefir náð í Nor-
vegi á seinni árum, sjer í lagi til að veiða með í sjó.
Hún hefir það fram yfir samdráttarnetið (rykkeno-
ten), að þar þarf enginn maður yfir að vera, heldur