Andvari - 01.01.1879, Page 85
Brjef frá Norvegi.
81
er að gjöra ráð fyrir að veiði sú, sem á annað borð
kemur í háfinn, hlaupi yfir grindina á honum, með-
an verið er að draga hann upp. J>ó fullorðinn upsi
— Norðmenn segja hann fullvaxinn fjögra ára, og
hafa þeir sjerstakt nafn á honum á hverju aldurs-
ári — sje opt bæði feitur og stór, þá þykir hann
þó ekki góður til saltfisksverkunar, því hann verð-
ur ætið dökkleitur og ljótur útlits; er hann þess
vegna annaðhvort hertur, sem þó ekki er annars-
staðar en í Norðurlandi eða þá brúkaður sem soð-
meti nýr. Kemur hann því mikill á bæjartorgin,
og í Bergen sá jeg opt drekkhlaðna báta koma að
torginu með eintóman fullorðinn upsa.
Ysa (hyse, kolje) veiðist hvervetna í Norvegi
á sumrin og fram eptir hausti, en að sunnanverðu
er það mest smá-ýsa, sem fæst; sá jeg hana allt af
og alstaðar á bæjartorgum, og til soðmetis ný og
fersk er hún mest brúkuð, þó er hún nokkuð tíðk-
anleg sem verzlunarvara erlendis, niðursoðin í járn-
þynnudósir. Norður i Finnmörk afiast stór ýsa á
sumrin, og er hún þar verkuð í saltfisk, en þó meiri lilut-
inn seldur Rússum, semþar liggjaáskipum tilþeirra
kaupa. Ysan veiðist mest á línu, en þó jafnframt í net.
Af löngu (lange) og keilu (brosme) veiða Norð-
menn líka töluvert, bæði á handfæri, en þó einkum
á Hnu. Velja þeir álana (sem mest dýpi) til að
leggja þær línur, af því að þessir fislcar — einkum
langan — halda sig þar helzt. Hafa þeir veitt því
eptirtekt, að þessir fiskar, langan og keilan, fylgj-
ast rnjög að, og þar sem keilan veiðist á
grunni, álíta þeir lönguna vísa í næsta ál eða
djúpi. Á. sumrin og fram eptir hausti er veiði þessi
bezt; sá jeg líka alstaðar þessar fiskitegundir til
sólu á bæjartorgunum. Löngu-línurnar eru fremur
stórgerðar, og ásnum á þeim ekki haldið frá botni
Andvari V,
6