Andvari - 01.01.1879, Page 89

Brjef frá Norvegi.
«5
Öðru heilagfiskis-veiðarfæri var einnig lýst fyrir mjer,
en það sá jeg ekki; það er þriggja álna löng rá,
með 2 önglum, sínum á hvorum enda. Rá þessi,
sem sjálf heldur önglunum frá botni, er lögð við
þungan stjóra, með stórt dufl á að ofan, og skild-
ist mjer það vera samkyns veiðigagn eins og sum-
staðar er brúkað hjá oss fyrir hákarl: lagvaður.
Heilagfiskið fæst alltaf meira og minna i Norvegi
allt árið um kring, og alltaf að kalla sá jeg það á
bæjartorgunum; en þó eru stóru lúðurnar sjaldgæf-
ar, nema á vorin og fram eptir sumri. Löberg segir
frá, að inn á fjörðum í einstaka stað hafi menn tek-
ið eptir mjög stórum lúðum, er alltaf haldi sig á
sama stað; en vilji ekki taka beitu og á engan hátt
sje hægt að veiða þær; á bak þeirra —• hin svarta
hlið — að vera vaxin skeljum, og stærð fiskjarins
ótrúleg, svo hætt er við að sögn þessi sje blönduð
gamalli hjátrú; en hún er þó alþekkt í Norvegi.
Heilagfiskið þykir eins góð og notaleg fæða í Nor-
vegi eins og hjá oss, og er meiri hlutinn af því,
sem aflast, brúkað til matar innanlands; en þó sjóða
Norðmenn niður í járnþynnudósir nokkuð af fiskin-
um -— flökin —, til verzlunar erlendis.
Skata (skate) fæst einnig í Norvegi við og
við, á þau veiðarfæri, sem ætluð eru til annarar veiði:
línu, handfæri o. s. fr.; en lítið þykir fiskimönnum
til hennar koma. J>ó segir Löberg, að á Englandi,
sjer í lagi í Lundúnum, þykir sá matur sælgæti, og
sje því borgaður þar vel.
Steinbítur (stenbit) er einnig algengur í Nor-
vegi jafnframt þorskinum, og veiðist á línu og hand-
feri. Norðmenn kalla hinu sama nafni þann fisk,
er vjer köjjum hlýra og gjöra engan mun á lion-
um og steinbítnum. Báða þessa fiska sá jeg opt á
bæjartorgunum,