Andvari - 01.01.1879, Qupperneq 68

64
Brjef frá Norvegi.
uðu hver um sig 44 kr., og eru þeir orðnir hinir al-
gengustu hjá Norðmönnum til að bræða meðalalýsið
úr lifrinni, hvort heldur brætt er á þennan hátt eður
með gufunni, því þeir kosta minna, en gjöra sama
gagn. þ>eir eru jafnvel betri, því minni eldivið og
skemmri tíma þarf til að bræða í þeim en öðrum
járnpottum, afþvíþeir hitna fljótara; en betra þykir
að brúka gufuna við þá á líkan hátt og Devald, af
því járnþynnan brennur fljótt, þegar eldstóin er höfð
undir pottinum sjálfum.
Enn eitt fyrirkomulag hafa Norðmenn til að
bræða meðalalýsi úr þorskalifur, ogbrúka þeir guf-
una við það. I.ifri£ er sett í ílát — helzt járnílát
eða járnþynnu-fóðruð — er standa kringum gufu-
ketilinn og úr honum liggja járnpípur ofan í ílátin,
niður að botni. þ>ar er skrúfuð við vinkilbeygð pípa,
hjer um 7* eður 3/, al. á lengd, er liggur flöt með
botni ilátsins. Á henni eru smágöt allt í kring, sem
gufan streymir út um, hleypir hita og vellu í lifrina
og bræðir hana. þetta fyrirkomulag þykir öllu
lakara en hitt og er að úreldast, mest fyrir það, að
vatnsgufan (vatnið) samlagast lifrinni, bæði seinkar
bræðslunni og spillir jafnvel lýsinu. Grútinn verð-
ur eins að bræða sjerstaldega á eptii'. Devald, sem
er litari (farver), hafði þessa gufuleiðslu heimahjá
sjer við þann starfa og sýndi mjer hana þar. Hitar
hann á þann hátt vatnið í litunarílátunum, og verð-
ur það þar náttúrlega að engum baga, því gufan
samlagast þar sínu eigin efni.
Vjer förum að líkindum ekki svo bráðlega að
kosta til þess, að koma upp hjá oss áburðar-
mylnum (guanofabrikkum), er tilreiða þorskhausa,
dálka og þess háttar í áburðarmjöl til verzlunar, þar
eð vjer gjöi'um oss víðast hvarfjeúr þessu með því
að brúka til sképnufóðurs allan úrgang af því, og