Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 51

Brjef frá Norvegi.
47
ig mætti geyma sjer beitu með því móti skemmri
eða lengri tíma, sem opt myndi lcoma sjer vel hjá
þeim, er linu (lóðir) brúka til þorslcveiða. Og vildu
menn geta safnað nokkru fyrir, þá mætti óefað brúka
uppgjafabáta eða byttur, er fiskimaður hefði liggj-
andi fyrir stjóra nálægt lendingu sinni; en gjöra
þyrfti smá raufir á byrðinginn, svo alltaf væri fersk-
ur sjór í farinu; einnig að auka flotkraptinn með
tómum tunnum eður einhverju, svo allir keipar stæðu
vel upp úr sjó.
Hvað bátasmíði Norðmanna yfir höfuð að tala
snertir, þá virtust mjer íslendingar eklci standa mikið á
baki þeirra, eins og bátar gjörast sumstaðar þar sem
jeg þekki til. það er fjarri mjer að ætla fara að
kenna þjer eða öðrum skipasmiðum vorum, sem ó-
efað eru flestir færari að dæma um, og sjá út það
lag og byggingarform á bátum, sem hentast er fyr-
ir oss, heldur en jeg, en af því jeg fór að rita þjer
línur þessar, þá skal jeg þó leyfa mjer að skýra
frá því bátalagi, sem mjer geðjast bezt að.
Að smíða báta alveg á sama hátt og Sunnmær-
ingar, gjörist nú raunar engin þörf fyrir oss; tilþess
þarf líka meira viðaval, en vjer eigum kost á að öll-
um jafnaði; en að gjöra skipin vel apturstrokin —
sem líkust fiskunum í sjónum — er í alla staði æski-
legt, því þau verða gangbetri þannig; samt má elcki
missa sjónar á því, að gjöra þau stöðug og viðtaka-
góð. Að hafa flatan botninn, en mjóan, og heldur
skábyrðingslag á síðunni, verður affarasælla og gjör-
lr förin traustari til siglingar, heldur en breiður botn
°S reist siða. „Engeyjar-lagið“ á skipum Sunnlend-
lnga er nú án efa allgott skipalag, en af því þeir
hafa mikla siglingu og tíðka að slaga, eins og Norð-
menn, þegar mótbyr er, ættu þeir að hafa skarpari
hæla á bátum sinum en er. Hælarnir gjöra viðspyrnu