Andvari - 01.01.1879, Side 14

30
Hugleiðingar um stjórnarmálið.
Til að bæta úr þessu, er það með öllu nauðsynlegt,
að hinn sami maður, sem kemur fram af hendi
stjórnarinnar á alþingú, og tekur þátt í undirbúningi
lagafrumvarpanna, beri þau upp fyrir konungi til
staðfestingar og undirskrifi þau með honum svo sem
stjórnarherra með ábyrgð. Vjer getum hvorki bú-
izt við nje óskað, að ráðgjafinn fyrir ísland, þegar
hann er jafnframt einn af stjórnarherrum Dana, komi
til alþingis og sitji þar um þingtímann til að taka
þátt í undirbúningi lagaboðanna og umræðunum um
þau. Nei, vjer kunnum því mjög vel og álítum oss
hentast, að landshöfðingi vor haldi því sæti, er hann
hefir nú með sóma í setið um hríð á þinginu. En
vjer óskum þess, að landshöfðinginn sje meira en
sendimaður stjórnarherrans; vjer óskum, að lands-
höfðinginn gjörist líka stjórnarherra með ábyrgð fyr-
ir alþingi, svo að vjer höfum tvo stjórnarherra, jafna
að valdi og virðingum, annan hjer innanlands, en
annan erlendis hjá konungi. Hinum sjerstaklegu ís-
lenzku stjórnarmálum sýnist oss að skipta ætti milli
þessara tveggja stjórnarherra eptir þeirri reglu, að
stjórnarherrann í Reykjavík hefði til fullra forráða
öll þau mál, sem eru hreint og beint innlend og
eigi snerta neitt samfjelagsskap vorn við aðra þegna
konungsins fyrir utan ísland, en stjórnarherrann í
Kaupmannahöfn eptir sem áður öll þau, er á ein-
hvern hátt við koma fleirum en þeim, sem í landinu
búa. Með þessum hætti verður komizt hjá, að tefja
fyrir úrskurðum í innanlands málum, með því að
senda þau út úr landinu, og öllum þeim annmörk-
um, er það hefir í för með sjer ; því það eru þessi
alveg innlendu mál, sem oss er svo afar nauðsynlegt
að fá greiðlega kljáð, en sem enginn vegur er til
að orðið geti, ef þau þurfa að ganga til annara
landa og i gegn um hendur ókunnugra manna.