Andvari - 01.01.1879, Blaðsíða 92

88
Brjef frá Norvegi.
Ostrum (östers) ná Norðmenn frá sjávarbotni
annaðhvort með því, að brúka töng úr spíruhölum
til að slíta þær upp með, þar sem gr*nnt er, eða
þá járnsköfu með poka aptan við; safnast fyrir í
hann allt það, sem skafan rífur frá botni, og er veið-
in þar með búin.
Auk þessara fiskitegunda, sem nú eru taldar,
íinnast einnig fleiri, er veiðast einungis í s j ó (söltu
vatni) við strendur Norvegs, þarámeðal hrognkelsi,
sem alkunnug eru hjá oss. Enþareðþað erísjálfu
sjer þýðingarlítið, að telja þær upp og þekking mín
gat ekki orðið önnur en sú, að sjá þær á fiskasafn-
inu í Bergen, þá skal jeg ekki gjöra frekari mála-
lengingar um það efni. Af fiskum þeim, er veiðast
bæði í sjó og vatni i Norvegi er
Laxinn ágætastur. Var laxveiði mikil hjá Norð-
mönnum áður fyr, bæði í ám og sjó, en þeir sögðu
hana hafa gengið liraparlega til þurrðar á seinni ár-
um; þó væri samt heldur að lifna yfir henni aptur,
síðan laxinn var friðaður vissan hluta árs, og menn
svo jafnframt fóru að „fóstra hann upp“ í þar til
gjörðum tjörnum og lækjum heima hjá sjer, sem
Norðmenn leggja svo mikla stund á, að i landinu
teljast nú 80 uppfóstursstofnanir fyrir lax, urriða og
silung. (þykjast Norðmenn vissir um, að ofmikið
hafi veitt verið, sjer í lagi í sjónum, áður fiskurinn
gat gengið í árnar til að hrygna, og þess vegna
hafi veiðin minnkað.
í sjónum veiða Norðmenn laxinn með tvenns
konar veiðigögnum; annað er fleygnót (kilenot), er
þeir kalla svo. jpað er net, sem lagt er frá landi,
optast 25 faðmar á lengd, og þar beygt aptur hálf-
skakkt til grunns 2 til 3 faðma. í bugnum, sem þann-
ig myndast, er gjörður háfur, með liðugum inngangi,
og svo annar þar aptur af, sem laxinn kemst inn í