Andvari - 01.01.1891, Blaðsíða 37

35
vel er að gáð; rákir þessar liöfðu stefnuna N 30° V.
Af Skáneyjarbungu sést líka vel upp eptir Hvítár-
dalnum og yfir í Hvítársíðu; Hvítárdalurinn hallast
jafnt og þétt upp undir jökla og botn hans er eins og
Revkholtsdalurinn þakinn þykkum leirlögum, sem á-
in iiefir skorið sér farveg gegn um, sumstaðar eru
leirhjallar hver upp af öðrum eptir mismunandi rennsli
árinnar á fyrri tímum. Innan um leirinn er víða lá-
barið grjót, stærri og smærri lmullungar. Skáneyj-
arbunga er öil úr blágrýti með hraun- og gjall-lög-
um innan um. Af fjallinu fórum við niður að Norð-
urreykjum til þess að skoða hverina þar; þeirliggja
allir í beinni röð frá norðri til suðurs. Syðstu hver-
irnir rétt hjá bænum eru myndaðir í síki, sem 'renn-
ur milli nokkuð hárra grasbakka og breiðist svo út;
þar eru í beina línu bullandi og sjóðandi göt, 20 að
tölu; einn snöggur hlykkur er þó á sprungunni.
Heita vatnið kenmr upp um sambakaðan sand og
möl, sem er orðin að harðri rauðleitri hellu. Hér
heita Suðuhverir; melurinn fyrir ofan er graslaus og
þíðir af sér á vetrum, því jarðhiti er þar mikill og
volgt vatn, ef grafið er. I syðsta gatinu var 97°
liita, í hinum flestum 96°, en í sumum þó 80—90°.
Næsti hver í sömu línu 114 skrefum norðar er kall-
aður Dynkur; op hans er djúpt og stórt, 3 fet að þver-
máli, 4—5 fet á lengd; vatnsmegnið er mikið og stíga
stórar blöðrur upp frá botninum; hitinn var 95°; mó-
hella er þar undir. 50 skrefum fyrir norðan Dynk
er liver, sem heitir Strokkur, af því liann hefir líka
lögun eins og hinn nafnfrægi nafni hans hjá Geysir.
Áður gaus Strokkur 3—4 álnir í lopt upp, en nú eru
gosin farin að minnka, svo hann gýs nú ei hærra en
1—l'/a alin, en vatnsmegnið er allmikið. Opið er
tvö fet að þvermáli, milli gosanna lækkar í pípunni,
3*