Andvari - 01.01.1891, Side 87

85
sér spor í gjáarbarminn hinumegin og koniust svo
yflr, en þar fyrir ofan var örðugt að komast áfram,
því hjarnið var snarbratt, svo þeir gátu búizt þá og
þegar við að renna aptur niður í gjána, en komu
brátt upp á snjóhrygg, sem var þverhnýptur og 60
feta liár hægra megin, og komust eptir honum upp
að austustu þúfunni, eptir mælingu þeirra var hæðin
þar 4460 fet yflr sævarflöt; lengra komust þeir ekki
fyrir stórkostlegri sprungu. Utsjón liötðu þeir litla,
því alltaf var þokan að færast nær, svo þeir þorðu
ekki að standa við nema stutta stund til þess að
geta komizt yfir snjóbrúna áður en þokan kom þang-
að; ferðin gekk allvel niður, þó var annar Englend-
ingurinn rétt dottinn gegnum snjóbrúna. Nú rak
yflr þá blindþoka, en þeim tókst þó að klöngrast
niður fjallið og komu þeir ti! Olafsvíkur kl. 6ljiK
Arið 181ö gekk enn þá einn Englendingur upp
á Snæfellsjökul; það var Ebenezer Hendersonj2 hann
fór frá Stapa 25. maí upp með Stapafelli sama veg
eins og þeir John Stanley höfðu farið, með honum
var sonur Hjaltalíns kaupmanns og 3 menn íslenzk-
ir aðrir, þeir gengu upp liraunið sem fallið hefir frá
jöklinum og voru í því víða stórir skaflar, af því
þetta var svo snemma um vorið. A leiðinni upp á
Jökulháls var hin mesta ófærð; snjórinn varð þó
harðari er ofar dróg, en samt var gangan mjög
þreytandi, þó komu þeir kl. 1 upp að Þríhyrningi,
þar hvíldu þeir sig hálfa stund. Þaðan varð gang-
an greiðari, þvi brekkan var minni, loptið var hreinna
1) Sir George S. Mackenzie; Travels in tlie island of
Iceland. Ed. 2. Edinburgh 1812, bls. 175—180.
2) Ebenezer Henderson: Iceland or tbe journal af a resi-
dence in that island during the years 1814 and 1815. Edin-
burgh 1818. Vol. II. bls. 37—44.‘