Andvari - 01.01.1891, Qupperneq 94

92
varla bein úr sjó, það er þvi eðliiegt áð þyrmt hafi
yíir þær sveitir, sem áður eingöngn lit'ðu á sævar-
gagni; undarlegra er aptur á íriöti að fátæktin skuli
vera eins mikil í sumum héruðum sem eru eins vel
fallin til landbúnaðar eins og beztu sveitir í öðrum
sýslum. Ef vel er að gáð munu menn þó sjá að
efnahagur alþýðunnar í verstöðvunum kringum Jökul
hefir aldrei verið góður hvað vel sem hefir fiskazt,
frá fyrri öldum má í annálum og ritum finna nægar
sannanir fyrir því, en til þess að grennslast eptir
orsökunum til þessa ástands mundi þurfa langa
rannsókn. Fiskiinannalýðnum kringum land allt leið
ávallt frénuir illa, menn þýrptust að sjónum, helzt
fólk af lakara taginu, af því mönnum fannst þar
hægra iífið; þegar vel aflaðist, höíðu mennnógfyrir
sig að leggja og lifðu i sukki, en þegar lítið aflaðist
eða ekkert, hungruðu menn lieilu hungrinu eða flökk-
uðu upp um allar sveitir, menn tóku sér ekkert nýtt
verk í hönd í hinum löngu landlegum, vöndust á
iðjuleysi og treystu upp á heppnina, hugsuðu aldrei
fyrir morgundeginum, létu hverjum degi nægja sína
þjáning; sparnaður og hófsemi þekktist ekki i góðu
árunum, en þegar vondu árin komu treystu menn
því að geta lifað upp á annara kostnað á sífelldu
flakki; hver kynslóðin eptir aðra ólst upp í þessu
hugsunarlausa og öfuga liferni, og afkomendurnir
urðu allt af meiri og meiri amlóðar, hugsunarlausar
skepnur til einskis nýtar. Svona var það á fyrri
öldum kringum allan Faxaflóa, hinn íægri flski-
mannalýður var smátt og smátt orðinn að skríl. Af
þessu dáðleysi hinna fyrri tíma súpum vér enn þá
dreggjarnar og verður það ekki endurbætt fyrr en
betri menn eru búnir að uppala nýjar kynslóðir. A
fyrri tímum gerði landsstjórnin óbeinlinis margt til