Andvari - 01.01.1905, Side 172

Þjöðhagir og þjóðarmein.
Eftir
Agúst Bjarnason.
I.
Pað á ekki síður við um þjóðirnar en einstak-
linginn, að þær verða að þekkja sjálfar sig og allt á-
stand sitt, þjóðhagi sína og þjóðarmein, ef þær vilja
vita, livað þeim er til hags og hvað lil baga. Og þá
eru það ekki sízt þjóðarmeinin, sem verður að hafa
vakandi auga á, því þau verða opt að þjóðardrepi,
er lil lengdar lætur og ekki er úr þeim hætt.
Nú er það eitt þjóðarmeinið, sem eg ætla að lj'sa;
þjóðarmein, sem á vorum dögum er orðið svo alþjóð-
legt, að það liáir öllum Evrópuþjóðum meira og minna.
I3að hefur skapað millíónborgirnar erlendis og stutt
að því, að heilar heimsálfur hafa hyggst; það hefur
magnað auðvaldið úr hófi fram og margfaldað tölu
öreiganna. Petta þjóðarmcin er útstreymið úr sveit-
unum að iðnaðarhorgunum og að sjónum eða út yíir
höfin lil annara heimsálfa. Þjóðarmein þetta sprettur
af vonum manna um að eignasl betri daga, vonum,
sem einatt, að því er útflutninga snertir, draga allan
þorra manna á tálar og eru því rjett nefndar tálvonir.
Alstaðar og í öllum löndum gætir nú útíiris þessa
Úr syeilunum. Hjá oss er það optast nær kaupstaðarlífið