Andvari - 01.01.1905, Qupperneq 175

þjóðarmein.
169
sínum viðsv.cgar um lieim og vinniir úr þeim. En þctta
er þó að verða að lands og þjóðar meini, og hversvegna?
Lægri stjettir á Englandi eru að úradtast svo l'yrir
eymdina og volæðið, sem þær eiga A’ið að búa, að
liugsandi menn þjóðarinnar horía fram á það með
skellingu. Og landið? — Það heíir smám saman
komizt í liendur fárra lávarða og stóreignamanna,
sem í stað þess að yrkja upp lavern blett i landinu,
hafa geit það að skrautgörðum og beitilöndum, en hin-
ar víðáttumiklu heiðar að veiðilöndum og auðnum.
En alleiðingin af hvorutveggja þessu er sú, að það
er við því búið, að landið, þrátt fyrir auðlegð sína í
peningum, komist á heljarþrömina fyr eða síðar.
Hvernig víkur því við? Tökum eitL dæmi sem næst
liggur. Englendingar hafa að a ísii enn sem komið
er langöllugastan herskipaflota i lieimi, en aðrar stór-
þjóðir eins og t. d. Þjóðverjar auka nú flota sinn í
sífellu. Það er þannig orðið orðtak Þjóðverja, að
framtíð þeirra sje á hafinu. Setjuni nu svo, að tvær
eða fleiri stórþjóðir eignist jafnmikinn ílota og Eng-
lendingar, gangi í bandalag gegn þeim, segi þeim svo
stríð á hendnr og herkvíi landið. Hver verður afleiðingin
af því? England er nú vegna þess, að svo lítið heíir
verið liirt um að rækta landið og allt lielir farið í iðnað-
inn, löngu orðið ósjálfbjarga í búnaði og verður því að
fá mestöll matvæli sin frá öðrum löndum, þess vegna
þola Englendingar ekki herkvíun nema örstutta stund,
og verða að gefast upp von bráðar, því ekki nærast
þeir á kolunum, járninu nje baðmuilinni, sem þeir
vinna úr. Og hermenn Englendinga verða varla til
langframa jafnsnjallir herliði annara þjóða, því Eng-
lendingar hafa hingað lil ekki haft neina varnarskyldu.
Það eru lægri stjettir manna, sem þeir leigja á tlota
sinn, en þær eru eins og þegar er sagt óðum að úr-
ættast, svo þær geta ekki lil lengdar reynst jafnsnjall-
ar lierliði annara þjóða, sem hafa góðan lieraga og