Menntamál - 01.03.1936, Síða 39

MENNTAMÁL
37
bekkjum barnaskóla víöa í löndum, og það því frem-
ur, sem hún er nemendum að jafnaði liugnæmt starf
og vinnutækin að mestu þau sömu og við almenna skrift.
Heppilegast er að byrja æfingar, líkt og í fyrstu tím-
um skriftarkennslu, á latneskum upphafsstöfum með
jafnbreiðum dráttum, og nota þar til „redispenna“.
Pappírinn má vera óstrikaður skrifpappír eða afgangar
af góðum prentpappír, þó ekki gljáandi. Undirlag sé
þykkt blað eða teiknibók.
Þótt nemendum séu stafirnir gamalkunnir, þá þarf
kennarinn að taka þá á ný til atliugunar. Hann skrif-
ar þá á töfluna eða á blað, sem hann festir á vegginn.
Til að byrja með mega stafirnir hafa jafna breidd (að
undanteknum IJM), en hæðin sé lítið eitt meiri en
breiddin. Oft eru þó eftirfarandi stafir liafðir nokkru
þrengri en hinir: BEFLPRSTÞ, en CGO liring-
myndaðir.
Þegar nemandinn reynir að fella hvern staf sem bezt
við nágrannastafina, þá kemur það smám saman af
sjálfu sér, að stafirnir fái misjafna breidd, en þar með
fær hvert orð og skriftin í heild líflegri og mildari svip.
Smekkvísi og geðþótti livers eins ræður þar um.
Þvi næst er nemendum sýnt með dæmum, að ekki
dugi að hafa bilin milli stafanna alltaf jafn löng:
PILTAR, PILTAR.
Einnig verður bilið milli tveggja stafa, þar sem aðal-
drættirnir eru beinar lóðréttar línur, H N, að vera
lengra en milli beinnar línu og boga, N 0, en stytzt milli
tveggja bogadrátta, OG. Að öðrum kosti sýnast þau
mislöng. Af söinu ástæðum verða stafirnir C G 0 S að
ná litið eitt upp úr og niður úr línunni, til þess að virð-
ast jafn stórir hinum.
Þegar kennarinn liefir gert nemendum þetta ljóst með
dæmum, og þeir hafa æft sig að skrifa hvern staf sem