Menntamál - 01.09.1937, Page 15

MENNTAMÁL
93
ingarnar segja iil uin liana. Einna rækilegastar eru rann-
sóknir enska sálfræðingsins Cyril Burt i þessum efnum.
Hann bjó sér út próf til þess að prófa skólakunnáttu.
Reiknaði hann út úr þessum prófum á sama liátt og reikn-
að er út úr Binet-prófunum, þ. e. reiknað árangurinn i
kunnáttukvóta, þar sem var tillit til aldurs harnsins. í
stuttu máli voru niðurstöðurnar þessar: Minnst gefnu
hörnin lærðu mun minna i skólanum heldur en jafnvel
hin litla grcind ]>eirra sagði til, þ. e. þau voru ennþá meira
aftur úr um kunnáttu en greind. Þau hörn, sem voru með-
algreind eða heldur minna lærðu nokkur meira en ætla
mætti eftir greind. Þeim var þrýst lítið eitt fram á við.
En það kom jafnframt i ljós, að þau komust aldrei nema
mjög stutt fram fyrir greind sína. Ivunniáttukvótinn var
aldrei neinum verulegum mun hærri en greindarkvótinn.
En þegar yfir meðallagið var komið, snerist hlutfallið aft-
ur við, og eftir þvi sem börnin voru greindari, lærðu þau
tiltölulega minna. Sú tilhneiging virtist rikjandi i skóla-
stofunum, að börnin þyrptust utan um eitthvert meðallag.
Hin verst gefnu voru eina undantekningin. — Það er auð-
scð af þessum niðurstöðum, að bæði hin verst gefnu og
bezt gefnu hörn verða illa úli i kennslustundunum. Hefir
það óheppileg uppeldisáhrif i för með sér fyrir báða aðilja.
Þau, sem minnst mega sin, missa yfirleitt trúna á getu
sína, svo að árangurinn vcrður minni en hann liefði getað
orðið. Lifsþróttur þeirra lamast og þau verða tilleiðanleg
lil þess að grípa til ýmissa óyndisúrræða til þess að finna
hl máttar sins. Eyðingin er auðveldari en sköpunin. Þau
finna, að þau geta eytt og spillt, og þau gera það mörg
hver. A þenna hátl eiga mörg uppeldisvandræði rót sína
að rekja lil ósigra á skólahekknum, eins og Burt hefir
rækilega sýnl fram á. Leiðin út úr þeim ógöngum virðisl
vera engin nema sú, að þessum hörnum sé kennt í sér-
skólum og kennt það eitt, sem þau geta lært, svo að þau
geti fundið, að þau eru til einhvers nýt og haft þá ánægju,