Menntamál - 01.09.1937, Qupperneq 33

MENNTAMÁL
111
áreiðanlega aldrei tekin öruggari ákvörðun á neinu al-
kvæðaþingi.
Þegar uxn það er að ræða, að losa kristindómskennsl-
una úr öllum böndum, þá er á margskonar fjötra að líia.
Fyrst vei-ða þar fyrir skoðanafjötrarnir. Fyrir drengilega
baráttu víðsýnna trúmanna, eins og prófessors Haraldar
Nielssonar og samlierja hans, er islenzka þjóðkirkjan
rúmgóð, skoðanáfrjáls kirkja. Og þó að þröngsýnni trú-
arskoðanir vinni frekar á innan kirkjunnar þessa stund
ina, þá virðist engin ástæða til að ótlast, að sjálfu skoo-
anafrelsinu í lcristindómskennslunni sé nein bætta búin.
Næsti fjöturinn er prófskyldan. Eg tel liklegt að sá fjötur
verði leystur án stórfenglegra átaka. Þá er sjálf skóla-
skyldan. Eg veit ekki livorl það er almenningi kunnugí,
að í framkvæmdinni er ekki tali'ð skylt að börn taki þái
í kristindómsfræðslu skólanna. Einstöku foreldrar nota
sér þennan rétt og láta börnin sin sleppa þessuni kennslu-
stundum. Það mundi sennilega ekki skaða börnin xxeit
en geta orðið til að bæta árangur kennslunnar, að þett;
frelsi væri notað almennar en er. Fjórði og siðasti fjo.
urinn, senx eg ætla að gera liér að umtalsefni, er fjötur
vanans. Er það sterkasti fjöturinn og ei'fiðasti á að taka.
Tíminn leyfir ekki að gera þessu efni nægileg skii.
Undir þennan lið fellur t. d. það, livað börnunum sjálfum
finnst vera lokamarkmið kristindómskennslnnnar í skól
anum. Langsamlega algengast er það, að börnin, og marg
ir foreldrar lika, líta svo á, að með kristindómskennsl-
Unni sc fyrst og fremst verið að búa börnin undir l'erm-
inguna. En einhvernveginn vii'ðist það nú, illn heilli, vcra
koinið inn í meðvitund barnanna, að fermingin ná;st,
hvort sem þau leggi meiri eða minni rækt við kristin-
dómsnámið í skólanum. Þar við bætist svo, að ferming-
in sjálf befir í höndum tímans og tízkunnar orðið tvísýn
til persónulegrar þroskunar, oft og einatt lilið annað en
vanabundin kirkjuathöfn, í sambandi við veraldlegt ólióf
°g prjál.