Menntamál - 01.12.1939, Blaðsíða 28

154
MENNTAMÁL
nokkur skil á algengustu og einföldustu formheitum eða
mælikvarða, nema verðmæti (peningum).
Á þessum grunni hefir stærðfræðikennslan tiðast verið
reist, oft án nokkurra tilrauna til að breikka hann eða
treysta. Lítil furða er þótt hún hafi oft orðið harla völt.
Glögg skynjun stærðar, forms og fjölda, og öruggt mat
þess, er nauðsynleg undirstaða alls stærðfræðináms. Þessa
undirstöðu eiga skólarnir að leggja svo vel í upphafi, sem
framast er unnt. Til þess má hvorki spara tíma né erfiði,
og þó síst af öllu kennslutæki.*)
Hentugustu kennslutækin fyrir byrjendur, eru smátöflur
úr tré, harðgúmmí eða öðrum slíkum efnum. Þær þurfa að
vera af tveim eða fleiri litum, helzt fagurlitar, kringlóttar,
ferhyrndar, (kvaðrat) og þríhyrndar (rétthyrndir jafnarma
þríhyrningar, jafnir hálfum ferhyrningunum) og svo ten-
ingar, þrístrendingar og toppstrendingar (tveir þrístrend-
ingar eiga að falla saman í tening, jafnan heilu tening-
unum, og sömuleiðis 3 toppstrendingar).
Hvert barn þarf að hafa nægan fjölda allra þessara
hluta, svo að það geti jafnan gripið til þeirra hluta og lita,
er bezt henta í hvert sinn.

•aV.
Við fyrstu sýn verður varla sagt hvor þessarra hópa er
stærri, og því síður hve margar töflur eru í hvorum. Form-
leysi þeirra gerir glögga skynjun og stærðamat örðugt. Þá
eru beinar raðir sem þessar:
*) Það er lítil hagsýni að spara öll kennslutækjakaup til hins ítr-
asta, svo að dýr kennsla verði ekki að hálfum notum þess vegna. Þó
munu fæstir skóla okkar hafa nokkur hjálpartæki fyrir stærðfræði-
kennsluna, og víða vantar jafnvel veggtöflu og krit, — svo mikil er
sparsemin. —