Menntamál - 01.12.1939, Blaðsíða 20

146
MENNTAMÁL
Uppeldisgildi skátastarfsins og skólinn
Vaíalaust er starf barnakennarans eitt allra vanaasam-
asta starf þjóðfélagsins og um leið eitt allra virðuleg-
asta starfið. En kennarastarfið er erfitt, og það þótt kenn-
arinn sinni aðeins því eina verkefni að kenna barninu
námsgreinar þær, sem á stundaskránni standa.
En fáir íslenzkir barnakennarar munu láta þar staðar
numið, heldur hefir kennarinn jafnan með höndum marg-
háttaða viðleitni til að efla manndóm barnsins og tryggja
hamingju þess og farsæld er það vex upp og verður ábyrg-
ur þegn þjóðfélagsins.
Nútíma uppeldisfræði hefir leitt það í ljós, að athafna-
hvöt barnsins er sprottin af innri þörf þess til að afla
sér viðfangsefna við sitt hæfi, sem það getur eflst og
þroskast á að glíma við og sigrast á. Höfuðvandamál
kennarans er því að ná réttum tökum á athafnaþörf hvers
einstaks barns og beina áhugaefnum þess að hollum við-
fangsefnum og þannig á heilbrigðan h'átt stuðla að mótun
skapgerðar barnsins, mótun og stæling viljans, eflingu
starfslöngunar þess og starfhæfni.
Það er dásamlegt að kynnast logandi áhuga barna,
sem keppast við geðíellt starf. En þannig starfa börn, sem
á frjálsan og óþvingaðan hátt fá að vinna að því sem þeim
er hugleikið og kært.
Því miður er starf okkar íslenzku kennaranna og störf
og nám barnanna í skólanum óhæfilega lítið í samræmi
og sambandi við líf barnanna sjálfra og þau áhugaefni
þeirra, sem helzt eru fallin til að laða fram hjá barninu
hina beztu eiginleika þess og festa með þvi vissa ágæta
hæfileika, sem síðar yrðu því eiginlegir og tamir á full-
orðinsárum þess.
Að vísu fá börnin oft nokkurn áhuga fyrir námsefni sínu