Menntamál - 01.02.1972, Blaðsíða 33

öryggi, og hann verður iljótt að duglegum kenn-
ara, bezta „kennslutækinu", sem nokkru sinni
hefur verið fundið upp. Fróðlegt væri að vita,
hvort agavandamálið leysist með bekkjarkennslu-
fyrirkomulaginu, eða livort það er eitt þeirra
vandamála, sem allir vita um, en enginn talar
um? Það er mjög mikilvægt atriði fyrir okkur,
sem fáumst við að skipuleggja námskeiðin, að
vita, hvort endurmennta eigi hluta af kennurum
hvers skóla í hverri einstakri námsgrein, eða
livort nauðsynlegt reynist að endurmennta alla
starfandi kennara á landinu með tölu í öllum
námsgreinum, hversu viljugir eða tregir, sem þeir
kunna að vera til þess.
Nú skal rninnzt á nokkur skipulagsatriði við-
víkjandi málakennslu.
1. Sérstofa fyrir tungumálakennslu er bráð-
nauðsynleg í stærri skólum, vegna þess hvað
rnörg hjálpargögn eru notuð (veggmyndir,
segulbönd, viðbótarlesefni o. f 1.). Það er afar
óhentugt fyrir kennara að þurfa að burðast
með jietta allt um langa ganga og stiga.
Börnin geta þó að minnsta kosti gengið
sjálf.
2. Það mun gefa beztan árangur, ef það líða
nokkurn veginn jafn margir dagar á milli
kennslustunda í sama tungumáli. 11 ára
bekkir hefðu til dæmis dönsku á þriðjudög-
um og föstudögum, en 12 ára bekkir á mánu-
dögum, miðvikudögum og föstudögum.
3. Vegna plássleysis og af fjármálaástæðum er
næstum óþekkt hér á landi að skipta bekkj-
um í kennslustundum. í dönsku væri samt
mjög æskilegt að hafa þannig a. m. k. 1
kennslustund á viku í bekkjum, sem eru fjöl-
mennari en 20 nemendur. í íjölmennum
bekkjum vinnst ekki tími til að láta nem-
endur taka virkan þátt í öllu því, sem fram
fer í kennslustundinni. Þegar bekknum hef-
ur verið skipt og kennarinn hefur aðeins
10—16 nemendur hjá sér í stofunni, eru
kennsluskilyrðin miklu betri. En hér skal
skýrt tekið fram, að óheppilegt er að skipta
bekk í drengi og stúlkur. Það verður að
skipta j^annig, að sá helmingur bekkjarins,
sem ekki er í dönskukennslu, sé í kennslu
í annarri námsgrein, sem krefst sams konar
skiptingar. Ennfremur skal bent á, að skipti-
kennslustundir í dönsku mega ekki vera á
stundaskrá sama dag og bekkjarkennslu-
stundir.
4. Þegar dönskukennsla hel'st í 10 ára bekkjum,
er það mjög heppilegt að hafa dönsku-
kennslustundirnar styttri (20 mín.) en þeirn
mun fleiri. í lieimangönguskólum má láta
nemendur mæta hálfri stund seinna, þegar
danska er í fyrstu kennslustund nemendanna,
en fara fyrr heim, þegar danska er í sein-
ustu kennslustund.
Eru framhaldsskólakennarar á skyldunámsstig-
inu tilbúnir að taka við nemendum, sem hafa
lært dönsku á áðurgreindan hátt? Og eru þeir
tilbúnir að halda áfram á sömu braut? Hing-
að til liafa „tilraunabörnin" í dönsku verið
í svo algerum minnihluta, að þau hafa „horfið
í fjöldann“. En frá og með haustinu 1972 munu
þessi börn rnynda hreinan meirihluta.
Að lokum ein spurning: Eiga prófin að segja
til um, hvernig kennslan á að vera, eða á kennsl-
an að segja til um, hvernig prófin eiga að vera?
MENNTAMÁL
27