Æskan - 01.07.1969, Side 3

Skógardísin
Lítið ævintýri um ævin-
týraskáídið heimsfræga
H. C. Andersen
*h
J-'a'ð var sunnudagsmorgunn einn, sólin skein svo skært og fuglarnir sungu
yndislega í trjátoppunum. Það bærðist ekki hár á höfði og í fjarska heyrðist
klukknahljómur frá nærliggjandi þorpum.
Allir voru í sunnudagsskapi nema ungi skósmiðurinn, sem var á leið út
úr bænum með drenginn sinn, hann Hans Christian. Þeir leiddust og héldu
sem leið lá yfir engið út að skóginum.
Það.var engin furða þó að það lægi illa á hinum unga skósmið, því hann
var nýbúinn að frétta að einn viðskiptavinur hans, sem hann var búinn að
vinna mikið fyrir, gæti ekkert borgað, því hann væri búinn að missa allar
sínar eigur, og þelta var rnjög slæmt því skósmiðurinn átti töluverða fjárhæð
inni hjá þessurn herramanni, og hann var sjálfur skuldugur og þurfti bráð-
lega að gera skil. Faðir Hans Ghristians var annars alltaf svo glaður, þegar
þeir fóru þessar venjulegu skógarferðir á hverjum sunnudagsmorgni.
Hans litli fann vel hvað faðir hans var dapur og leið illa út af því, en
jregar þeir voru kornnir inn í skóginn gleymdi liann því fljótt, því Hans
var alltaf sem heillaður í hvert sinn er þeir fóru þangað. Hvílík fegurð og svo
hinn yndislegi fuglasöngur.
„Pabbi! hlustaðu á hvað fuglarnir syngja dásamlega," sagði Hans.
„Þeir syngja ekki fyrir mig í dag,“ svaraði faðir hans dauflega.
„Líttu þá á skóginn, pabbi, sjáðu bara, hann er alveg eins og gullskógur,“
sagði Hans. Þetta var um haust svo samlíkingin var ekki fráleit hjá litla
drengnum. Gulleit og rauðbrún blöðin glitruðu sem gull í sólskininu.
Faðir hans leit upp og horfði á hina miklu fegurð skógarins og rnælti: „Já,
bara að hann væri nú úr gulli, drengur minn, þá mundi ég tína öll þau gull-
lauf, sem ég gæti borið, en því rniður er nú ekki því að heilsa,“ stundi hann.
Ævintýraskáldið fræga, Hans C.
Andersen, var fæddur árið 1805 í
Odense í Danmörku. Faðir hans var
skósmiður og var heldur fátæklegt
á heimilinu. Þegar búið varaðferma
H. C. Andersen, lagði hann af stað
Kaupmannahafnar til að freista
Qœfunnar. Hann trúði því fastlega,
að hann gæti orðið söngvari, en
það fór nú á aðra leið, gáfur hans
voru á öðru sviði, og hann mátti
Qanga í gegnum miklar þrengingar
°9 líða illa áður en í Ijós kom, hve
hiikið skáld hann var. Að lokum
varð hann frægur og það miklu
frægari, en hann hafði nokkru sinni
látið sig dreyma um. Ævintýrin hans
Urðu síðar fræg um allan heiminn
°g voru þýdd á óteljandi tungumál.
Alls staðar hlaut H. C. Andersen
^ikinn heiður og hann gat með
sanni sagt: „En líf mitt var þó mesta
ævintýrið.“
299