Skírnir - 01.01.1919, Side 15

8
Björn M. Ólsen.
[Skírnir-
sókn í fæðingunni. Við þessa lifandi dýflissumúra verður
ekki barist, þeir verða ekki teknir drengilegum fangbrögð-
um fremur en [draugarnir í þjóðsögunum, og þó eru þeir
alstaðar fyrir manni. Björn M. Ólsen var aldrei á réttri
hillu í lífinu. Hann átti frá upphafi heima við háskóla,
en ekki latínuskóla. Hann átti heima við stærri og auð-
ugri stofnun en Háskóla íslands. Hann hefði átt aðdáan-
lega heima sem kennari við stóran stúdentagarð (college)
í Oxford. Þar hefði andinn ósjálfrátt gert sambúðina milli
hans og nemandanna ágæta, og hann hefði notið sin í
kennarahópnum, þar sem menn af öllum fræðigreinum
leggja saman vit sitt og þekkingu, en gáfur og klassisk
mentun ern öllum sameiginlegai'. Hann hefði unað sam-
talinu yfir borðum, vininu, matnum, borðsilfrinu, að sitja
hjá lávarði við og við eða visa erlendum tignarmönnum
leið um byggingarnar. Hann liefði elskað þessar fornu,
glæsilegu byggingar, kapelluna, þar sem hann hefði átt
sitt eigið sæti, alla gömlu siðina, sem gætt er eins og
helgra dóma. Og hann hefði komið vinum sínum á óvart
með framúrskarandi leiðréttingar á vafastöðum í Sophokles
óg Pindar. En hann var tengdur við Island römmum
taugum. Hann reyndi aldrei að ryðja sér braut annar-
staðar en hér heima. Og hér var á beztu þroskaárum
hans reynt að kviksetja hann i latínuskóla Reykjavíkur,
og láta hann eyða kröftum sínmn í umsjón og byrjanda-
kenslu. En hann slepti aldrei hæstu viðleitni sinni. Mitt
í skólaönnum og áhyggjum samdi hann visindarit sin.
Hann lét ekki umhverfið kúga sig. Hann hóf sig upp yfir
það, varð þrátt fyrir alt »hilmir marka«. Og nú mænir
hann yfir kjarrið sem eitt af leiðarmörkum framtiðarinnar,
Sigurður Nordal.