Skírnir - 01.01.1919, Blaðsíða 97

90
Ritfregnir.
fSkírnir
meið, en fundurinn uni málið endar með skelfingu og lilátri. Jarð-
a r f ö r segir frá æfiraunum afdalabúa á Norðurlandi, á kotl, þar
sem »euginn sunr.udagur« hefir »verið í fimtán ár«.
T ó 1 f k ó n g a v i t er einhver hin be/.ta saga um stjórnmála-
þrefið, sem til er á íslenzku. l>ar kemur fram glöggskygni höf. á
sálarlíf manna og minni hans á orð og atvik. Reyndar má draga
í efa, hvort sennilegt só, að Bjarni hafi séð allan skollaleikinn, eins
og fram virðist koma í sögunni, en viljað þó í hann líka. En ekki
er það óhugsandi. Og bændurnir, sem hann er að bryna til kjör-
fylgis við sig, standa skyrt fyrir augum lesandans, hver með sínum
einkennum.
Seinasta sagan, H i 11 i n g a r, er einna losaralegust. Er þar
líkast því, að margar perlur sóu dregnar á band, sem virðist ætla
að hrökkva í sundur á hverju augnabliki. En hver um sig eru
þær ljómandi fallegar.
Guðmundur er kominn í fremstu röð íslenzkra sagnaskálda. Og
gott er að mega vænta meira af þeim sórkennilega og frumlega
skáldskap, sem hann befir upp á að bjóða.
Jakob Jóli. Smári.
Gnnnar Gnnnarsson: Edbrödre. Roman fra Islands Land-
namstid. Gyldendal. Ivh. & Kria 1918.
Guunar Gunnarssou hefir skrifað nyja bók og stóra á dönsku.
Hann er nú einna afkastamestur íslenzkra rithöfunda; hefir gefið
út sextán bækur. Og mikið má vera ef slík fljótvirknl hefir engin
áhrif á vandvirknina, þegar til lengdar lætur, þótt ekki sjái á fyrsta
sprettinn. — I Danmörku er bókum hans nú tekið tveim höndum
með vaxandi vinsældum. T. d. voru um síðustu áramót komin útnærri
þrettán þúsund eintök af ættarsögu Borgarfólksins og eitthvað af
bókunum hefir verið þytt á sænsku, finsku og hollenzku og enskar
og þyzkar þyðingar munu vera til, en útgáfan bíða betri tíma.
Meðal íslendinga liafa bækur hans ekki átt sömu vinsældum að
fagna, þótt allmikið hafi oft verið um þær rætt. Þær þykja »fara
illa« og vera svartsymar, og hvorstveggja gætir nokkuð í Eóst-
bræðrum.
Þótt ymislegt megi efiaust að bókunum fiuna, ekki s/zt þeirn
fyrstn1), finst mér samt andúðin og óvildin, sem lagt hefir út úr
mörgum íslenzku dómunum, vera óverðskulduð. Mór finst einkum
') Endnrsk. heildarútg. af Borgslægten hefi eg ekki séð.