Skírnir - 01.01.1919, Page 45
Jötunn.
(Útlendur hnndur, hin mesta gersemi, varð alt i einu óður, og beit
tvær ær til bana, og var skotinn).
Hvert ertu farinn vor félagi Jötunn?
Hver fjárinn sveik þig og dró í glötun?
Var sök þín að reifstu tvær rollur í sundur?
Það reikna eg smátt, eða varst’ ekki hundur?
Þú varst ekki skírður né kunnir kreddur,
og keyptir ekki kúlur né högl og breddur.
En Iífsháttur feðranna bjó þér í blóði,
í beittum tönnum og vígamóði.
Við menn bítum líka með bikkjum og ljónum,
já, berjumst i loftinu og niðri í sjónum.
En daglega varstu svo hægur og liljóður,
og við hússin8 börn líkur ástríkri móður.
Og tröll varatu Jötunn, sem tígriskettir,
og tilþrifaknár eins og Egill og Grettir.
Þú varst fyrirmynd — eina og fágæt prentun
af fornaldarbók, eða »Evrópu-mentun€.
Því líf þitt var trú á þinn lánardrottinn,
alt lán þitt og velferð af trú var sprottin.