Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1938, Blaðsíða 32
32 ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
Hið annað stórvirki er Klúbburinn réðist í, undir
stjórn ólafs, var að vista leikkonuna góðkunnu, ung-
frú Guðrúnu Indriðadóttir, vestur til Winnipeg
haustið 1912 til þess að koma upp sýningu á hinum
fræga sjónleik Jóhanns Sigurjónssonar “Fjalla- Ey-
vindur”. Lék Guðrún Höllu en ólafur Björn hrepp-
stjóra. Var leikurinn sýndur 5 kvöld í Winnipeg,
veturinn 1912-13, og svo í nærliggjandi bygðarlögum
og þótti takast ágætlega.
Eitt af því sem Ólafur lagði sérstaka rækt við
var leiklistin, enda var hann þar heima og lifði sig
inn í þau hlutverk sem hann valdi sér. Mun áhugi
hans á þessu sviði hafa vaknað áður en hann flutti
frá Akureyri vestur. Hefir Eyfirðingum löngum
verið hrósað fyrir leiklist þeirra og á Akureyri var
tíðum efnt til sjónleika um þær mundir. Eftir að
ólafur settist að í Winnipeg varð hann leiðandi
maður í flestum þeim leikfélögum er landar hans
stofnuðu á þeim tíma og tók sjálfur vanalegast
vandasömustu hlutverkin. Lék hann t. d. í “Skugga-
Sveini” Lárenzíus sýslumann, í “Æfintýri á göngu-
för” Erbek og síðar kammeráð Kranz og í “Andbýl-
ingunum” Lautenantinn.
Árið 1919 kom frú Stefanía leikkona Guðmunds-
dóttir vestur fyrir tilhlutan þeirra Friðriks Sveins-
sonar málara og ólafs Eggertssonar leikara. Var þá
stofnað félag henni til aðstoðar og var ólafur S. Thor-
geirsson einn aðalmaðurinn í þeim félagsskap. Frú
Stefanía sýndi 3 leiki—“Kinnarhvolssystur”, “Heim-
ilið” og “ímyndunarveikin”. Lék ólafur aðal per-
sónuna í “Heimilinu” og hafði frú Stefanía orð á því,
hve vel hann hefði leyst það hlutverk af hendi. Þó
gat hann aldrei helgað leiklistinni annað en hjá-
stundirnar. Prentiðjunni varð hann að fórna æfinni,
—öllum sínum vinnustundum. Hún var “björg hans
og líf.”
Margt fleira mætti segja frá opinberri félags-
starfsemi ólafs. Naumast var svo kjörin nefnd til að