Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1938, Blaðsíða 26
26 ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
upplagi var sáttfús maður og friðsamur, félagslynd-
ur og samvinnuþýður. En þar varð ekki hleypt
undan blaki. Strax á fyrsta ári hins nýstofnaða
Góðtemplar félagsskapar reis upp deila er rót sína
átti að rekja til þessarar flokkaskiftingar þó annað
væri það látið heita á yfirborðinu. Var ólafur þá
æðst-templar stúkunnar. Lyktaði þrætu þeirri með
því að nær 50 manns sögðu sig úr félaginu og stofn-
uðu nýja stúku er nefnd var “Skuld”. Var ólafur í
tölu þeirra er úr gekk og strax kjörinn æðsttemplar
hinnar nýju stúku.
Engann þátt átti ólafur í deilu þessari annann en
þann að hann vildi koma á sáttum á milli þeirra er
ákafast deildu svo að sjálfur málstaðurinn er félags-
skapurinn barðist fyrir yrði ekki fyrir tjóni, — hann
bar hann mest fyrir brjósti, eins og hann sýndi alla
æfi. — En er öll málamiðlun varð árangurslaus,
fylgdi hann félagssystkinum sínum er burtu gengu.
Ólafur var mjög prúður maður að hátterni, var
honum því allur ærslagangur óskapfeldur. Bar
framkoma hans ávalt vott um kurteisi og dýran
metnað, en jafnframt lipurð og sanngirni. Hann var
að ytra viðmóti fremur fálátur en orðvar og óádeil-
inn. Aldrei stóð hann í blaðaþrefi á hverju sem
gekk, en vildi alla jafnast miðla málum, ef því va»-
að skifta og þess var kostur. Engu að síður var
hann ákveðinn flokksmaður að því leyti að halda
taum þeirra mála er hann fylgdi. Mun hann brátt
hafa gengið í Fyrsta lúterska söfnuð, eftir að hann
kom til Winnipeg, og reyndist þar ágætur liðsmaður.
f þeim söfnuði stóð hann, að undanteknum fáeinum
árum að hann tilheyrði Tjaldbúðarstöfnuði í prests-
þjónustutíð séra Friðriks J. Bergmanns, fram til
æfiloka. í fjársöfnunar og byggingarnefnd safnað-
arins var hann meðan söfnuðurinn var að koma sér
upp hinni vönduðu kirkju sinni við Bannatyne og
Sherbrook stræti, á árunum 1903—04. Eftir árið
1906 mun hugur hans fremur hafa hallast að seinni-
tíðar útskýringu trúarkenninganna, enda var þá