Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1938, Blaðsíða 41

ALMANAK 1938
41
Missir þriggja barna sinna er svo hétu: Kjartan
(f. 6. sept. 1889, d. 22. marz 1891) ; Ragnheiður, (f.
8. ágúst 1897, d. 21. ágúst 1904) og ólafía Sigríður,
(f. 5. jan 1894, d. 4. ágúst 1917), tóku foreldrarnir
sér mjög nærri. Einna sárastur varð þeim missir
hinnar ungu og efnilegu dóttur, Ólafíu Sigríðar, er
byrjuð var á kenslustörfum að afloknu námi. Með
andláti hennar voru þau særð því sári er aldrei
greri, né grær hjá móðurinni, meðan hún lifir. Þessi
unga og efnilega dóttir, stóð þeim svo nærri, var
þeim svo að skapi að engan ástvin áttu þau sér kær-
ari. En þau báru harm sinn í hljóði. Það var ekki
lundarfar Ólafs að bera sig upp við samtíðina hvort
með eða móti blés. Hitt var nær upplagi hans að
dylja það með sér og gera þess ekki vart í umgengni
við aðra menn.
Hugur einn það veit
hvað býr hjarta nær
einn er hann sér um sefa.
Svo hefði hann mátt kveða.
Ólafur var maður hár og grannur á vöxt, lipur í
hreyfingum og ávalt hinn snyrtimannlegasti; prúður
í framgöngu, með rólegu yfirbragði. Hann var dökk-
ur á hár og eygður vel. Augun voru dökk brún og
greindarleg. Hann var seinn til svara og skýrmælt-
ur, og á stundum glettinn og gamansamur, ef svo
bar til, að hann var í kunningjahóp, en annars jafn-
aðarlega fátalaður, og fór ferða sinna í kyrþey.
Ólafur andaðist eins og fyr segir 19. febrúar
1987. Útför hans var gerð frá heimilinu og frá
kirkju Fyrsta lútherska safnaðar 22. s. m. Sat þá
þing Þjóðræknisfélagsins. Með einróma samþykki
var því frestað meðan stóð á útfarar athöfninni í
kirkjunni og gengu allir fundarmenn til kirkju, til
þess, í síðasta sinn að votta góðum samverkamanni
og einlægum íslendingi virðingu sína og þökk fyrir
vel unnið æfistarf.