Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1910, Blaðsíða 83
ALMAEAK 1^10.
55
að því ráöi, aö leita út meö járnbrautinni í áttina til
Manitoba-vatns. Lögöu þeir af staö bræöurnir, og Jón
Methúsalemsson frá Fossvöllum og synir hans 3, Björn,
Sigurður og Jón. Hinrik Jónsson (ísfirðingurj er áð-
ur er nefndur, var leiösögumaöur þeirra. Þeir námu
staðar og réöu af að taka sér bólfestu í bráð, skamt frá
þar er nú eru verzlunarhúsin á Lundar. Tóku þeir
þegar til starfa aö ryöja hússtæði og fella bjálka til
húsagjörðar. Eftir fáa daga sneri Jón Sigurðsson aft-
ur til Winnipeg og Björn sonur Jóns Methúsalemsson-
ar; ætluöu þeir aö sækja fjölskyldurnar. En Jón
Methúsalemsson varð eftir og synir hans 2 og Sigurður
bróðir Jóns Sigurðssonar. Ætlaöi Jón Methúsalems-
son aö reisa hús meö aðstoð þeirra, því hanrn var smiður
góöur og vanur húsagjörð. Ekki var koman til Winni-
peg glæsileg fyrir Jón Sigurðsson. Sonur hans Hall-
dór, er hann hafði skilið við glaðan og heilbrigðan,
hafði veikst rétt eftir að hann fór. Var það hin svo-
nefnda “sumarveiki”, og leiddi hún drenginn bráðlega
til bana, og var búið að jarða hann þegar Jón kom.
Börn Jóns Methúsalemssonar, þau er eftir voru í bæn-
um voru öll meira og minna veik eftir bólusetningu.
Samt lögðu þeir Jón og Björn af stað, og gekk ferðin
erviðlega. Ekki voru önnur flutningsfæri en 2 ekiuxar,
er þeir nafnar höfðu keypt, sinn hvor, og gamall vagn.
Þeir fóru að eins með hið allra nauðsynlegasta af far-
angri sínum. Hitar voru ákaflega miklir, og flugan lét
þá aldrei í friði. Þeir voru ókunnir leiðinni og gekk
illa að halda beinni stefnu, þá er brautarsvæðið þraut.
bygðin var strjál, og sumstaðar nær engin á löngu svæði.
Enginn, sem í förinni var, skildi enska tungu, svo ervitt
var að fá leiðsögn. Börnin, sem öllu voru meira og
minna veik, þoldu mjög illa ferðalagið, og síðasta dag-
inn er þeir voru á ferð, dó eitt barn Jóns Methúsalems-
sonar; hafði það veikst á leiðinni yfir Atlanzhaf og orð-