Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1910, Blaðsíða 98

70
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON :
Jónssonar, e,r lengi bjó í Litladal í Blönduhlíö í Skaga-
firði. En móSir hennar var Sigurveig Benediktsdóttir,
og voru þau bræSrabörn Jón Sveinsson að Mælifelli og
Sigríður. Monika flutti vestur um haf árib 1888, meS
tveim dætrum sínum. Var hún þá ekkja, og hét fyrri
maður hennar Jónas Jónasson, og var hann af ætt sra.
Þorláks 'Þórarinsosnar, þess er “Þoriákskver” er við
kent. ASra dóttur sína misti Monika 13 ára gamla En
hin, Kristín atS nafni, er gift Jóhanni kaupm. Halldórs-
syni á Oak Point. • W. Eccles og kona hans eru talin
meS efnuöustu hjónum í bygöinni, og njóta almennrar
viröingar og velvildar þar. Og ætíS hefir Eccles meb
ráöi og dáö stutt allan íslenzkan félagsskap i bygíSinni,
og má sem dæmi þess nefna það, aö þau hjónin gáfu
stærsta upphæð af öllum í bygtSinni þegar veritS var aö
safna fé til að senda heim til íslands til styrktar ekkj-
um drukknaðra manna,'og eins þegar safnað var þar
styrk til heilsuhælisins á íslandi.
Búnaðarhœttir.
Fyrsta verk landnemanna var eins og tíðkast að
koma upp húsum, er þeir gætu lifað í með fiölskyldur
sínar. Þau voru hvorki stór né háreist, því allir voru
þeir að kalla mátti félausir, sumir alveg, aðrir nærri.
Kofarnir voru allir bygðir úr bjálikum veggimir, en
fyrst í stað að eins raftar í þaki og stráþak yfir blandað
með leir; eru þök þau hlý og leka lítið, en það fyrsta
þeir gátu útveguðu flestir sér borðvið í þök og spón-
lögðu þökin. En ekki var þá “í annað hús að venda”
til að afla sér timburs. Það varð alt að sækja til Winni-
peg, um 80 mílur, og stóð ferðin oftast yfir 8 til 12
daga, og stundum lengur, því vegir voru oft lítt færir
þegar blautt var. Flutningstækin voru þá engin nema
vagnar er uxum var 'beitt fyrir, oft misjafnlega dugleg-
um, því eins og nærri má geta urðu margir að sætta sig