Félagsrit - 01.01.1915, Side 7

7
er til lifsframdráttar, en flestar aðrar atvinnugreinar.
Eitt er þetta:
A leigujörð til dala hjó bóndi við 3 kýr, 24 ær og
3 hross. Af hrossunum voru 2 hryssur með folöldum.
Nú veikist húsbóndinn, og er rúmfastur eða óverkfær
3 ár. Fólkið er konan, 5 hörn, hið elsta drengur 10
ára, og móðir hónda, vikafær innanbæjar. Garðyrkja
var talsverð og hirt vel um. Þetta heimili bjargaðist
svo, að eigi þúrfti aðra hjálp en smávik frá nágrönnum,
helst til ferða og aðdrátta, en ettir 3 árin vóru ærnar
4 fleiri, folöldin orðin 3 vetra, vetrungur i viðkomu,
en að öðru leyti sömu stórgripir. Kaupamann haföi
konan lialdið á sumrin um sláttinn. Ekki höfðu skuldir
aukist, og börnin voru í góðu lagi haldin að fötum og
fæði. Hefur konan sú verið dugleg og ráðdeildarsöm
og börnin fengið að venjast vinnu.
Hætta fyrir íslenzka jijóðernið getur stafað af sjó-
menskunni að því leyti, að annara þjóða fólk getur sezt
hér að til að stunda hana og þannig blandast innlendu;
en til að stunda landbúnaðinn hér er engin þjóð hæfari
en Islendingar; sveitirnar hafa bezt skilyrði til að vernda
þjóðernið og viðhalda ættjarðarástinni. Þar er lífið
þrautseigast í niisjöfnu árferði (fiskitregðuárum) og frá
sveitunum koma fleslir framúrskarandi menn þjóðanna.
Lífsskilyrðin knýju fram og glæða ættjarðarást og at-
gjörfi líkania og sálar. Því er viðhald landbúnaðarins
hin rétta landvarnarstefna.