Félagsrit - 01.01.1915, Blaðsíða 26

26
hverri vörutegund í þann flokk, sem hún heyrir til, eftir
eðli sínu og gæðum. Og þar sem hver framleiðandi
eða seljandi vöru fær fyrir hana það verð, sem hún í
raun og veru selst fyrir á heimsmarkaðinum, að frá-
dregnum reikningslega sönnuðum kostnaði við að koma
henni þangað, og i því ástandi, sem kaupendur krefja,
þá verður það eðlileg hagsmunahvöt, sem leiðir eða knýr
hvern mann til að hafa vöruna sem bezta, svo hún geti
náð sem hæztu verði. Óboðlega vöru er ekki til neins
að sýna; hún er ekki tæk. Því það er markmið félags-
ins að vinna það álit, að það haíi aðeins góðar vörur
að bjóða, og að kaupendur megi reiða sig á, að varan
sé það sem hún er sögð. Áreiðanlegleiki i fylsta skiln-
ingi er það sem aflar trausts í viðskiftum, og fyrir það
ná vörurnar bezta gengi, sinnar tegundar, eru keyptar
hæztu verði.
Af þessu leiðir það, að félagsmenn snúa allri sinni
hugsun í viðskiftum að þvi, að geta framleitt svo góða
vöru sem þeim er mögulegt, og varast alt sem áliti
hennar gæli hnekt, svo að kaupendur sækist eftir henni
og borgi háu verði. Að þessu styður stjórn félagsins
og starfsmenn þess. Engin freisting er til að koma illri
vöru út sem góðri, því það kemur þeim, er það vildu
reyna, sjálfum i koll. Annað hvort verður hann að fara
með slíka vöru heim aftur, eða, ef gallarnir leynast
starfsmönnum félagsins, en koma í Ijós hjá kaupanda,
þá er séð um að það sjáist, hver valdur er að óvendn-
inni, og fær hann að borga margfaldar bætur.
í Samvinnufélögum Dana er það haft svo, að sú
vara sem send er í sama ástandi, sem hún er i við
móttöku frá félagsmanni (i stykkjum), er merkt (stimpl-