Félagsrit - 01.01.1915, Qupperneq 45

45
há i höfn eða rétta lending gegnum brim og boða, efi
róa þó aðeins með annari árinni, sumir þeirri veikari,
en hamla með hinni. Mundi bændum þykja það góð
hjú, er þannig brytu niður með annari höndinni það sem
bygt væri með hinni? En þetta gera margir þeirra
sjálfir í samvinnufélagsskapnum, þegar þeir eru að frarn-
kvæma þá frelsishugsjón sína, að tvískifta viðskiftakröft-
um sínum og beita þeim að sumu leyti gegn sinni eigin
verzlun, eins og þeir gera í Sf. Sl. o. fl. þesskonar
félögum, sem þeir þó hanga i að nafninu eða með
annan fótinn.
Allmargir eru þeir búfénaðareigendur á félagssvæð-
inu, er selja árlega sauðfé eða nautgripi tíl slátrunar,
sem aldrei hafa gerzt meðlimir í Sf. Sl. Sumir bændur
hafa látið einhvern son sinn gerast félagsmann, til að
geta undir nafni hans komið að við sláturhúsin því af
förgunarfénaði sínum, sem þeim ekki tækist að selja á
annan hátt, eða er önnur ráð til að koma þeim í gott
verð brigðust. — Margir hafa að öllu verið utan við
félagið, nema þegar engin leið var til að koma rýrasta
fénaðinum í verð annarsstaðar; þá hafa sumir þeirra
reynt að smeygja sér að því undir annara nafni, bæði
með sauðté og nautgripi, t. d. haustið 1913. Sýndu
kunningjar þeirra og nágrannar þá misráðnu greiðvikni,
að leggja féð inn í Sf. undir sínu nafni fyrir þessa utan-
félagsmenn, félaginu til óþæginda þá. Þetta atvik sann-
ar máske betur en alt annað nauðsyn og gagnsemi
félagsins, og jafnframt skammsýni þeirra manna, sem ekki
fella sig við það til fulls.
Það eru alt of margir breyskir í félagsskapnum. Þó
ástæðurnar til þess séu eðlileg afleiðing af orsökum, sem
að framan hefur verið á bent, er það jafnskaðlegt fyrir